Kontynuacja odcinka 3

W dniach 24-26 stycznia 1975 odbyły się w Bydgoszczy X Mistrzostwa Polski w grze błyskawicznej.

Na starcie stanęło 132 uczestników. Po rozgrywkach ćwierćfinałowych oraz półfinałowych do finału zakwalifikowało się 16 zawodników.

Finał

1.J.Adamski 11
2.J.Bielczyk 9.5
3.J.Konikowski 9.5
4.W.Kruszyński 9
5.J.Bednarski 9
6.H.Piskorz 8.5
7.R.Gąsiorowski 8.5
8.R.Bernard 8
9.Z.Szymczak 8
10.W.Jagodziński 8
11.W.Świć 6.5
12.J.Gromek 6.5
13.A.Filipowicz 5.5
14.T.Lipski 4.5
15.Z.Księski 4.5
16.J.Łachut 3.5

Turniej drużynowy

Wystartowały 33 drużyny. Do finału zakwalifikowało się 16 zespołów.

1.Legion Warszawa 38.5
2.Start Katowice 36.5
3.Polonia Warszawa 34.5
4.Anilana Łódź 34.5
5.Łączność Bydgoszcz 33.0
6.Start Łódź 33.0
7.Hutnik Kraków 32.5.0
8.Pocztowiec Poznań 32.5
9.Avia Świdnik 32.0
10.Hutnik Warszawa 31.0

Hutnik Kraków grał w składzie: Konikowski, Gąsiorowski, Porębski i Rogalewicz

Kontynuacja odcinka 2

Przez kilka lat zaliczałem się do ścisłej czołówki Polski w szachach błyskawicznych.

W dniach 6-7 maja 1972 w Lublińcu odbyły się rozgrywki o prymat w kraju w konkurencji indywidualnej i drużynowej.

Po eliminacjach w ćwierćfinałach i połfinałach do ścisłego finału zakwalifikowało się 16 zawodników.

Tabelka wykonana przez Przemysława Jahra: link

W turnieju drużynowym startowało 40 zespołów. Wyniki finału, w którym brało udział 12 ekip:

1.Pocztowiec Poznań 30 pkt.
2.Legion Warszawa 27.5
3. Hutnik Kraków 25.0
4. Łączność Bydgoszcz 25.0
5. Avia Świdnik 23.5
6. Maraton Warszawa 23.0

Moja drużyna „Hutnik Kraków” grała w składzie Konikowski, Gąsiorowski, Steczkowski i Porębski.

W turnieju kobiet Ewa Nagrocka podzieliła 2-3 miejsce.

Źródło

Wspomnienia Jana Przewoźnika: To Polanica 1980. Od lewej strony siedzą: Andrzej Filipowicz, Jan Przewoźnik, Danuta Przewoźnik (od roku to już małżeństwo), Stanisław Gawlikowski, przodem do nas stoi prezes Nestorowicz z Lublina.

Z tyłu widać Jacka Żemantowskiego, Daniszkowicza oraz osoby, których nazwisk już nie pamiętam.

A ja, cóż, tuż po wyczerpującym turnieju w Nałęczowie zgubiłem formę. Do dziś żałuję partii białymi z Barczayem. W niedoczasie nie zauważyłem prostego mata w pięciu ruchach. Byłaby perełka. A wtedy szczególnie interesowały mnie nagrody za piękność.

Siedzę smutny wieczorem po trzeciej przegranej.

– Panie Janku, a wypił Pan już coś? – to Stanisław Gawlikowski, nasz codzienny rozmówca.

– No jak to, przecież jest turniej…!

– Panie kelner! Proszę dwa koniaki! – zadysponował mistrz Gawlikowski.

Następnego dnia zremisowałem!

Międzynarodowa Wystawa Książek we Frankfurcie nad Menem była w przeszłości miejscem moich roboczych spotkań z Joachimem Beyerem – szefem największego wydawnictwa szachowego w strefie języka niemieckiego.

Od 2011 roku nowym właścicielem firmy jest Robert Ullrich, który już nie kontynuuje tej tradycji i wszelkie sprawy rozwiązujemy telefonicznie oraz poprzez pocztę elektroniczną.

Niedawno przeglądając moje archiwum natrafiłem na zdjęcia z 2000 roku.

 Joachim Beyer przy swoim stoisku

Obecnie odbywają się w chorwackiej miejscowości Porec mistrzostwa Europy juniorek i juniorów. To przypomniało mi imprezę w tej atrakcyjnej miejscowości, w której brałem kiedyś udział.

W moim archiwum mam notatkę z następującym opisem (fragmenty):

Międzynarodowy Festiwal w Porec (Jugosławia 18-31 czerwca 1970) 

To była piękna podróż. Najpierw kilka dni bawiliśmy w miejscowości Indija koło Belgradu, potem wyruszyliśmy do Poreca. Jest to małe miasteczko znajdujące się na półwyspie Istria, blisko Włoch. Zamieszkaliśmy 3 km za miastem w pięknym uzdrowisku wczasowym. Warunki komfortowe!

A teraz kilka słów o turnieju. Ogółem startowało 150 drużyn 4 – osobowych z Jugosławii, Austrii, Francji, Polski, Finlandii, Włoch, NRF, Szwecji i Holandii. Brała udział cała czołówka jugosłowiańska, w tym znakomici arcymistrzowie: Gligorić, Ivkov, Matanovic, Parma itd.

Drużyny były zakwalifikowane do poszczególnych grup według siły gry. W I grupie grały najsilniejsze zespoły Jugosławii oraz Anilana Łódź z Witoldem Balcerowskim na czele. „Łączność” Bydgoszcz została zakwalifikowana do II grupy, a druga drużyna do grupy IV.

Nasza pierwsza drużyna grała w składzie: Konikowski, Jagodziński, Wiśniewski i Chrapkowski. Grając na I szachownicy uzyskałem 2.5 z 5 partii. Zremisowałem z aktualnym mistrzem Jugosławii Vukicem, Krnicem i Stefanovicem. Wygrałem z Sibarevicem i przegrałem z Knezevicem.

Ostatecznie zajęliśmy w naszej grupie 7 miejsce. Znakomicie spisała się natomiast druga drużyna, która zajęła drugą lokatę. Okazało się, że to było najwyższe miejsce zdobyte przez zagraniczną ekipę. W nagrodę prezes naszego klubu Władysław Michałowski odebrał piękny puchar!

W drodze powrotniej zwiedziliśmy Belgrad i następnie Budapeszt.

Kolejne fotografie z Memoriału Rubinsteina w Polanicy Zdroju z 1991 roku.

Zwiedzanie w dniu wolnym od gry twierdzy w Kłodzku. Od lewej strony: Czesław Szmigielski, Sylwia Konikowska, Andrzej Filipowicz, Zsuza Polgar i Jerzy Konikowski.

Z Romualdem Mainką – reprezentującym w turnieju barwy Niemiec – przed hotelem „Nasz Dom”. Romuald pochodzi ze Śląska i mieszka od wielu lat w Dortmundzie. Kilka lat graliśmy w jednej drużynie Brackel Dortmund (I i II Bundesliga).

Z Andrzejem Sydorem w trakcie testowania komputera Mephisto

W parku zdrojowym można grać w szachy o każdej porze

Andrzej Sobolewski nadesłał kilka fotografii z Memoriału Rubinsteina w Polanicy Zdroju w 1991 roku.

Otwarcie turnieju

Redaktorzy biuletynu turniejowego: Ulrich Jahr i Andrzej Sobolewski

Autor bloga na sali turniejowej

Zdjęcia zostały wykonane w czasie Memoriału Rubinsteina w 1991 roku.

Autor bloga w otoczeniu sędziego głównego Andrzeja Filipowicza oraz sędziego rundowego Czesława Szmigielskiego

Zakończenie turnieju. Od lewej strony: Czesław Szmigielski, Andrzej Sobolewski, Jerzy Konikowski i Ireneusz Łukasik (współautor książki „Wielki mecz” wraz ze Sławomirem Wachem).

Obecnie żyjemy w demokratycznej Europie i otwarte granice umożliwiają starty w licznych turniejach praktycznie na całych świecie.

W czasach mojej młodości było zupełnie inaczej. Nawet wyjazd do Niemieckiej Republiki Demokratycznej nie był tak łatwy. Imprez szachowych było też niewiele.

W Polsce najważniejszym otwartym turniejem był „Międzynarodowy Festiwal w Augustowie”, w którym brali udział szachiści z całej Polski oraz zagraniczni goście.

Ostatnio przeglądając moje archiwum natknąłem się na wiele interesujących fotografii z różnych imprez.

Przytoczona fotka pochodzi z turnieju w ośrodku sportowym „Goła Zośka” w Augustowie w 1968 roku

Odbyło się kilka imprez. W turnieju indywidualnym startowało 26 zawodników. Podzieliłem wraz z Tadeuszem Żółtkiem 1-2 miejsce (7.5 z 10 partii). Miałem lepszą wartościowość, gdyż w bezpośrednim pojedynku pokonałem znanego mistrza z Łodzi. Reprezentowałem barwy Caissy Bydgoszcz.

W turnieju drużynowym brało udział 30 drużyn czteroosobowych. Wygrał Start Lublin 28 pkt. Grałem w zespole Łączności Bydgoszcz i zajęliśmy 4 miejsce z 25 pkt. Na drugiej szachownicy zdobyłem 7 punktów z 10 partii.

W konkurencji szachów błyskawicznych wygrała drużyna Zeleznicar Indija (Jugosławia) 60 punktów przed Łącznością Bydgoszcz 59,5 pkt. Graliśmy w składzie Jagodziński, Konikowski, Wiśniewski, Pokojowczyk i Rogalewicz. Uzyskałem na drugiej szachownicy 15 punktów z 20 partii.

Wiele osób traktowało pobyt w Augustowie jako urlop, ja grałem natomiast maksymalnie w szachy.

W turnieju drużynowym rozegrałem dwie ciekawe partie:

Konikowski – Plater

Konikowski – Barbulovic

Na zdjęciu widać Stefana Witkowskiego, Andrzeja Adamskiego i Marka Fijałkowskiego z Maratonu Warszawa. W Starcie Łódź grał na pierwszej szachownicy Andrzej Łuczak. Mnie widać w tłumie kibiców.