Kontynuacja odcinka 167

Alina Kaszlińska w wywiadzie:

przypomniała główne założenia znakomitej rosyjskiej szkoły szachowej, na której sam się wychowałem. W zrozumieniu tajników sukcesów radzieckich szachów wyczynowych pomogło mi wieloletnie studiowanie bogatej tematycznie publikacji w języku rosyjskim, spotkania z szachistami i trenerami ówczesnego Związku Radzieckiego.

Do dnia dzisiejszego bardzo  cenię sobie znajomość z arcymistrzem Jurijem Razuwajewem, który cieszył sie opinią czołowego szkoleniowca w świecie. Jurija poznałem osobiście w czasie turnieju w Polanicy Zdroju w 1979 roku. Potem spotkaliśmy się w Dortmundzie w 1985 roku. W latach 1990 – 1992 graliśmy w 1-bundeslidze w jednej drużynie Schachfreunde Brackel Dortmund.

Jurij komentował też partie z bundesligi dla periodyku „Schachspiegel”, którego byłem redaktorem. W tym okresie mieliśmy bardzo częste kontakty.

Wielokrotnie rozmawialiśmy również na tematy szkolenia młodzieży i metodyce treningów w szachach.

Dla mnie była to wyższa szkoła szachów!

W wieloletniej pracy trenerskiej przekazywałem moje doświadczenia m.in polskiej młodzieży. Przede wszystkim uświadamiałem na czym polega siła szachów rosyjskich.

Propagowałem mądrość, że bez odpowiedniej wiedzy debiutowej nie można osiągać znaczących sukcesów. Napisałem w tej problematyce po polsku najwięcej książek oraz fachowych artykułów. Byłem też redaktorem Kwartalnika Teoretycznego. 

Popularyzowałem również w krajowych publikacjach rady czołowych arcymistrzów świata, np.:

cdn

Kontynuacja odcinka 161

Zdjęcie zostało wykonane 15 maja 1961 roku w trakcie 1 rundy półfinałów do mistrzostw Wojska Polskiego. Impreza odbyła się w kawiarni Okręgowego Klubu Oficerskiego przy ulicy Dwernickiego w Bydgoszczy. W tym dniu zobaczyłem po raz pierwszy w moim życiu turniej szachowy.

Na zdjęciu ten młodzieniec z prawej strony to ja. Po lewej stronie widoczny jest sędzia turnieju ppłk. Feliks Gabara, jeden z działaczy klubu. W głębi widać kandydata na mistrza Czesława Krulischa z Warszawy, który w tej partii odniósł efektowne zwycięstwo z ofiarą hetmana. To mnie tak zafascynowało, że zapisałem się z miejsca do klubu szachowego OKO „Caissa”.

Na pytanie kierownictwa klubu „co robię” oprócz szkoły, odpowiedziałem, że uczęszczam na treningi koszykówki do klubu Zawisza oraz jestem w reprezentacji szkoły w tej konkurencji. Dodatkowo trenuję w grupie młodzików piłkę nożną w klubie Polonia.

To teraz będziesz zajmować się innym rodzajem sportu:

„Szachy to królewska gra, a szachiści to intelektualiści”

To patetyczne hasło prezesa klubu i kapitana LWP Józefa Ulfiga mocno zmobilizowało mnie do poświęcenia więcej czasu nowemu hobby!

W Caissie była spora grupka młodzieży. Liderem był Jerzy Lewi, przyszły mistrz Polski juniorów i seniorów. Zdziwił mnie brak jakichkolwiek zajęć szkoleniowych. Nie było trenera. Wyjaśniono mi, że na to nie ma w klubie pieniędzy. Miałem wtedy już pewną wiedzę szachową, ale była ona niewystarczająca w partiach treningowych przeciwko doświadczonym kolegom klubowym. Byłem ambitny i chciałem wygrywać wreszcie swoje pojedynki na szachownicy.

Zwróciłem się do kilku czołowych zawodników klubu z pytaniem: „Co mam robić, aby grać lepiej”? Poradzono mi, abym zaczął naukę od gry końcowej. Tak zalecał bowiem studiowanie szachów genialny mistrz świata z Kuby Jose Raoul Capablanca (1888-1942).

Wtedy usłyszałem po raz pierwszy slogan: „Studiuj końcówki, a w debiucie dasz sobie jakoś radę”. Byłem zdziwiony taką teorią, która polecała naukę szachów od „tyłu”.

Na mojej pierwszej sesji Młodzieżowej Akademii Szachowej PZSzach w 1999 roku w Zakopanem – ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu – dowiedziałem się, że w Polsce są trenerzy, którzy w swej dzialności szkoleniowej polecają swoim podopiecznym podobne metody treningu!

Kontynuacja odcinka 152

Jutro rozpoczyna się Jubileuszowy 60. Międzynarodowy Festiwal Szachowy im. Akiby Rubinsteina w Polanicy Zdroju (17-25.08.2024).

Z tej okazji warto przypomnieć wkład polskiego arcymistrza w rozwój nowoczesnych szachów oraz jego szczególne zrozumienie istoty fazy debiutowej.

A to jest w polskich szachach wyczynowych ciągłym problemem, co było wielokrotnie omawiane na tym blogu! 

Kwestią debiutów w wykonaniu Rubinsteina zająłem się m.in. w książce, która ukazała się w renomowanym warszawskim wydawnictwie RM w 2017 roku.

Składa się ona z dwóch części:

1.Życie i kariera szachowa (Jacek Gajewski)

Rozdział 1. Dzieciństwo i początki kariery szachowej.

Rozdział 2. Droga na szczyt.

Rozdział 3. Schyłek rywalizacji sportowej.

Rozdział 4. Na szachowej emeryturze.

Rozdział 5. Arcymistrz we wspomnieniach i anegdocie.

Tutaj czytelnik zapozna się z bogatą karierą naszego znakomitego arcymistrza. Liczne tabele turniejowe uzupełniają opisy jego walk w imprezach szachowych od początku do końca aktywności zawodniczej Rubinsteina.

2.Szachowe dziedzictwo (Jerzy Konikowski)

Rozdział 1. Teoria i praktyka.

Teoria 1. Gambit królewski.

Teoria 2A. Debiut czterech skoczków. Kontynuacja 4…Sd4!

Teoria 2B. Debiut czterech skoczków. Kontynuacja 4…Gb4.

Teoria 3. Partia hiszpańska.

Teoria 4. Obrona sycylijska.

Teoria 5. Obrona francuska.

Teoria 6. Przyjęty gambit hetmański.

Teoria 7. Obrona Tarrascha.

Teoria 8. Nieprzyjęty gambit hetmański.

Teoria 9. Obrona słowiańska.

Teoria 10. Obrona Nimzowitscha.

Różnorodna tematyka.

Rozdział 2. Zagraj jak Akiba Rubinstein.

W części szachowej starałem się ukazać szczególne zasługi naszego arcymistrza w rozwoju teorii otwarć. Jego osiągnięcia w tym zakresie są olbrzymie i wykorzystywane do dnia dzisiejszego w szerokiej praktyce turniejowej zawodników wszystkich klas. Dziesięć odcinków teoretycznych opracowałem na bazie pojedynków Rubinsteina, które są również uzupełnione o partie innych arcymistrzów tamtych czasów, aby zachować klimat tej epoki. W sumie książka zawiera 70 obszernie skomentowanych partii, które zostały ogólnie sklasyfikowane tematycznie w następujący sposób:

Zasługi dla rozwoju teorii debiutów.

Strategia i taktyka w grze środkowej.

Technika rozgrywania końcówek.

Patronat medialny nad książką objął MAT – oficjalne czasopismo Polskiego Związku Szachowego.

Akiba Rubinstein
Jacek Gajewski i Jerzy Konikowski
Wydawnictwo RM
Stron 227
ISBN 978-83-7773-549-7

Kontynuacja odcinka 145

Zadaniem dziennikarzy (także szachowych) jest przekazywanie rzetelnych i bezstronnych informacji! 

///////////////////////////////////

Pisałem już kilkakrotnie w przeszłości, że gdy w 2007 roku zakładałem portal i następnie tego bloga, to zapowiedziałem, że będziemy podawać tutaj wiadomości pomyślne lub nie, ale zawsze prawdziwe!

Naszym celem będzie pokazywanie też różnych poglądów, idei i opinii w kwestii dynamicznego rozwoju szachów turniejowych w Polsce. Zachęcaliśmy do kulturalnych dyskusji w celu wyrobienia nawyku tolerancji dla odmiennych poglądów i wypracowywania optymalnych rozwiązań szkoleniowych.

Szachiści w kraju nie zawsze znajdują odpowiednich informacji na stronie Polskiego Związku Szachowego i czasopiśmie Mat. Naszym celem jest zatem omawianie różnych aspektów dotyczących królewskiej gry.

Taką politykę informacyjną prowadzimy konsekwentnie od początku naszego istnienia, co spotkało się z pozytywnym odbiorem większości Internautów. Wspierano nas: Wreszcie znalazł się ktoś, kto odważnie przedstawia problemy naszej dyscypliny! O popularności bloga świadczy dalej statystyka.

Oczywiście nie wszyscy zaakceptowali nasze wzmagania o prawdę i swobodę wypowiedzi. Było do przewidzenia, że spotkamy się z negatywnym przyjęciem władz Polskiego Związku Szachowego i ich sprzymierzeńców.

Ale nas to nie zniechęca do dalszego działania! Jesteśmy wolnymi obywatelami, niezależnymi od jakiś opiekunów, doradców czy partii politycznych. Piszemy prawdę i mamy w tym szerokie wsparcie w szeregach naszych sympatyków!

A jak to wygląda w praktyce? Czy Polski Związek Szachowy działa rzeczywiście w duchu demokracji? Czy jest akceptowana wszelka konstruktywna polemika osób mających inne zdanie od oficjalnej linii władz?

Ta kwestia była wielokrotnie przedstawiana w tym miejscu. Pisaliśmy też często, że na blogu są omawiane szerokie tematyczne aspekty królewskiej gry. Poruszamy zagadnienia z historii naszej dyscypliny, aktualne problemy dotyczące szachów krajowych i światowych.

Analizujemy występy naszych zawodniczek i zawodników w turniejach międzynarodowych, kwestie szkolenia itd.

Na blogu piszą Internauci, którym na sercu leży dobro polskich szachów. To nie są dyletanci, jak nasi oponenci twierdzą. Współpracujące osoby z blogiem chcą zwrócić uwagę na ważne problemy. Często mają obawy ujawnić swoje nazwiska, aby nie narazić się na personalne ataki tych, co mają inne zdanie. Dlatego stanowisko współpracowników bloga jest dla mnie zrozumiałe.

Kiedyś za ideę poprawienia systemu szkoleniowego polskiej młodzieży obrażano mnie na oficjalnej stronie Polskiego Związku Szachowego pod okiem ówczesnego prezesa, co przypominam w temacie Szachy w moim życiu.: Problemy szkoleniowe w polskich szachach (259) (konikowski.net).

O popularności naszego bloga świadczy statystyka oraz bezpośrednie listy od Internautów na różnorodne zagadnienia. Ogólnie jest pełna akceptacja formy prowadzenia naszej działalności oraz omawianych problemów. Negatywne oceny są bardzo rzadkie. Na blogu zamieszczamy wszystkie najważniejsze występy naszych zawodniczek i zawodników. Informujemy o sukcesach i porażkach. Staramy się rzetelnie przedstawiać występy naszych kadr, ale odrzucamy wszelkie formy propagandy sukcesu, co charakteryzowało czasy PRL.   

Nie atakujemy krajowych arcymistrzów, ale piszemy o nich prawdę, czyli rzetelnie oceniamy ich aktualne umiejętności fachowe i sportowe. Ich zasługi turniejowe są przez nas uczciwie opisywane.

cdn

Kontynuacja odcinka 144

Ostatnio w prywatnej korespondencji powróciła sprawa książki „Moja szachowa wspinaczka” Agnieszki Brustman i Ryszarda Bernarda. Znowu zadano mi pytanie, czy miałem jakiś konflikt z arcymistrzynią, co miałoby wpływ na fałszywe przedstawienie wydarzeń z olimpiady kobiet na Malcie 1980. Pisałem już na blogu, że nie! Natomiast była z Ryszardem Bernardem niezgodność poglądów w kwestii szkolenia młodzieży, co też już opisałem na stronie i blogu.

Przy okazji powrócę do tego tematu, gdyż otrzymałem kilka ciekawostek, ale muszę je jeszcze dokładnie sprawdzić. Na razie jestem mocno zajęty kilkoma projektami książkowymi i sprawę „Malta 1980” odkładam na przyszłość.

Obecnie w druku jest ciekawa historyczna praca (nie moja!) przedstawiająca m.in. wspomnianą olimpiadę. Zresztą to wydarzenie zostało obiektywnie opisane w kilku publikacjach m.in. w biuletynie Polskiego Związku Szachowego.

Na stronie 26 jest treść:

1980 – Wspaniała polska drużyna kobieca (Ereńska-Radzewska, Brustman, Wiese, Szmacińska) zdobywa pod wodzą Jerzego Konikowskiego pierwszy w historii medal brązowy na olimpiadzie na Malcie. Na następnych olimpiadach pod kierunkiem Ignacego Nowaka i Ryszarda Bernarda zespół walczy w ścisłej czołówce, ocierając się wielokrotnie o kruszec.

Wersja angielska:

Jedynie Agnieszka Brustman i jej były trener Ryszard Bernard mają inne spojrzenie na wielki sukces na Malcie. Przypominam, jak to przedstawia arcymistrzyni na youtube:

Kontynuacja odcinka 135

Niedawno zadano mi pytanie: czy zakończyłem już sprawę książki „Moja szachowa wspinaczka” autorstwa Agnieszki Brustman i jej byłego trenera Ryszarda Bernarda”?

Odpowiadam, że nie! Będzie kontynuacja tego tematu i to rozszerzona o kilka dodatkowych informacji, które otrzymałem już dość dawno od przychylnych mi osób.

Ale to nieco potrwa. Ostatnio byłem bowiem mocno zajęty dwoma ważnymi projektami książkowymi dla niemieckiego wydawnictwa Joachim Beyer Verlag (wraz z moim wieloletnim partnerem Uwem Bekemannem) oraz wraz z Jackiem Gajewskim nad tematem „Mistrzowie świata i ich 424 kombinacji szachowych” (nowa i rozszerzona wersja ukaże się jeszcze w grudniu!).

Największy Sklep Szachowy CAISSA (szachysklep.com.pl)

Od kilku lat próbuje się zdyskredytować moje zaangażowanie się w rozwój polskich szachów. Nawet w kwestii mojej aktywności publicystycznej, gdzie nie mam praktycznie jakiejkolwiek konkurencji w kraju. Do tego doszło, że jeden z moich zagorzałych oponentów (syn znanego działacza regionalnego, także jakiś czas Polskiego Związku Szachowego) ogłosił kiedyś, że moich książek nikt nie kupuje.

Nie wiadomo skąd zaczerpnął taką wiedzę. Jestem bowiem od lat operatywny w tej branży. Otrzymuję kolejne zamówienia od różnych wydawnictw i tym samym mam w planie jeszcze kilka ciekawych koncepcji do zrealizowania.

Dorobek tylko w tym roku 2023

1) Konikowski: Schnellkurs der Schacheröfnungen -Theorie (IX poprawione wydanie), Joachim Beyer Verlag 2023, 367 stron (ISBN 978-3-95920-131-5).

2) Konikowski/Bekemann: Openings Queen´s Pawn Games, JB Chess Books 2023, 298 stron, (ISBN 978-3-95920-954-0).

3) Gajewski/Konikowski: Kombinacje w grze końcowej, RM 2023, 189 stron (ISBN 978-83-8151-062-2).

4) Müller/Konikowski: Endspielzauber, Joachim Beyer Verlag 2023, 340 stron (ISBN 978-3-95920-188-9).

5) Konikowski: Szybkie zwycięstwa (II wydanie), RM 2023 (ISBN 978-83-8151-758-4).

6) Lissowski/Konikowski/Moraś: Mistrz Przepiórka (II wydanie) Wydawnictwo Penelopa 2023 271 stron, format 235×165 (ISBN 978-83-62908-90-5).

7) Gajewski/Konikowski: Mecz o Mistrzostwo Świata w Szachach Ding Liren vs Jan Niepomniaszczij, Wydawnictwo Penelopa 2023, 128 stron, (ISBN 978-83-67636-31-5).

8) Müller/Konikowski: Endgame Magic, JBV Chess Books 2023, 322 stron, format 240×170 (ISBN 978-3-95920-954-1).

9) Konikowski/Bekemann: Reti-Eröffnung – richtig gespielt (II poprawione i uzupełnione wydanie), Joachim Beyer Verlag 2023, 324 stron (ISBN 978-3-95920-176-6).

Oto pełna lista moich publikacji:

Wersja worda

Wersja pdf

cdn

Kontynuacja odcinka 132

Radosław Jedynak – prezes Polskiego Związku Szachowego: szachy kojarzą się z inteligencją!

//////////////////////////////////////////////

Zadaniem dziennikarzy jest przekazywanie rzetelnych i bezstronnych informacji!  

//////////////////////////////////////////////

W wpisie zamieściłem zdjęcie, które zostało opublikowane na stronie 39 w książce Brustman/Bernard.

Duet autorski wybrał najgorszą fotografię, na której mnie prawie nie widać. Zatajono również fakt, że byłem trenerem selekcjonerem i kapitanem drużyny kobiet, które zdobyły pierwszy po 1945 roku medal olimpijski oraz pierwszy w konkurecji kobiet!

Natomiast autor ebooka Krzysztof Puszczewicz omówił w sposób rzetelny i ucziwy, w odróżnieniu od duetu Brustman/Bernard, wydarzenia na Malcie 1980.

Na stronie 405  zostało opublikowane następujące zdjęcie:

Na nim widać wyraźnie mnie i Agnieszkę Brustman na podium w  momencie rozdawania nam medali, która dziękuje mnie, że dałem jej szansę gry w tak ważnej imprezie.

A teraz Agnieszka opowiada w różnych wywiadach „bajeczki”, że jej się to należało, gdyż miała sukcesy. Przypomnę w następnych odcinkach, że to jest niezgodne z prawdą. W tym czasie było kilka zawodniczek z lepszymi wynikami.

Ja postawiłem jednak na młodzież i dlatego Brustman znalazła się w reprezentacji Polski!

Tak wyglądała 18-letnia Agnieszka Brustman na Malcie (zdjęcie z ebooka Krzysztofa Puszczewicza).

A tak wygląda obecnie autorka książki „Moja szachowa wspinaczka” (zdjęcie Krzysztofa Szeląga).

Kontynuacja odcinka 120

Jestem wierny od wielu lat teorii, że słabość polskich szachów wyczynowych leży w błędnym podejściu do początkowego stadium partii i niedopracowanym repertuarze debiutowym czołówki krajowej, oczywiście z niewielkimi wyjątkami.

To nie jest mój wymysł, że w nowoczesnych szachach faza debiutowa ma kolosalne znaczenie. Takie podejście do gry miał już nasz rodak Akiba Rubinstein, szkoła radziecka, która na tym twierdzeniu wykształciła wielu mistrzów świata i znakomitych arcymistrzów.

Robert Fischer, miał również do perfekcji opracowane stosowane przez siebie otwarcia, co umożliwiło mu pokonanie hegemonii Rosjan itd.

O tych problemach piszę już od dawna. Dla przypomnienia załączam wycinek z książki byłego mistrza świata „Ostatni bastion umysłu” Garri Kasparowa.

Niedawno na tylnej okładce mojej książki Szybki kurs debiutów opublikowałem porady znakomitych autorytetów szachowych, z których powinna brać przykład nasza młodzież z ambicjami sportowymi!

Kontynuacja odcinka 173

Prawnik: szachistka, która miała oszukiwać, jest niewinna. „Orzeczenie dyscyplinarne nie istnieje”

Źródło

Kontynuacja odcinka 66

Pisałem już w przeszłości, że na sesji Młodzieżowej Akademii Szachowej w Zakopanem w 1999 r. stwierdziłem również niedostateczną wiedzę o twórczości Akiby Rubinsteina. Ogólnie panowała opinia o nim tylko jako znawcy końcówek. Nikt nie wiedział z zapytanych o wielkich dokonaniach Polaka w rozwoju teorii debiutów. Ale gdy pokazałem kilka jego wariantów, to je znano. Tylko nie z nazwy, lecz z kodów informatora.

To mnie zmobilizowało do napisania książki „Szybki kurs debiutów”, aby młodzież poznała także nazwy poszczególnych otwarć i wariantów.

Miałem też w planie podręcznik o Rubinsteinie ze szczególnym opisem jego zasług w kwestii otwarć. Jednakże to się jakoś przedłużało, nie z mojej winy. Dlatego w pewnym momencie odłożyłem projekt na później.

Dopiero w 2016 r. ustaliłem z warszawskim wydawnictwem RM koncepcję książki „Akiba Rubinstein.

Składa się ona z dwóch części:

1.Życie i kariera szachowa (Jacek Gajewski)

Rozdział 1. Dzieciństwo i początki kariery szachowej.

Rozdział 2. Droga na szczyt.

Rozdział 3. Schyłek rywalizacji sportowej.

Rozdział 4. Na szachowej emeryturze.

Rozdział 5. Arcymistrz we wspomnieniach i anegdocie.

Tutaj czytelnik zapozna się z bogatą karierą naszego znakomitego arcymistrza. Liczne tabele turniejowe uzupełniają opisy jego walk w imprezach szachowych od początku do końca aktywności zawodniczej Rubinsteina.

2.Szachowe dziedzictwo (Jerzy Konikowski)

Rozdział 1. Teoria i praktyka.

Teoria 1. Gambit królewski.

Teoria 2A. Debiut czterech skoczków. Kontynuacja 4…Sd4!

Teoria 2B. Debiut czterech skoczków. Kontynuacja 4…Gb4.

Teoria 3. Partia hiszpańska.

Teoria 4. Obrona sycylijska.

Teoria 5. Obrona francuska.

Teoria 6. Przyjęty gambit hetmański.

Teoria 7. Obrona Tarrascha.

Teoria 8. Nieprzyjęty gambit hetmański.

Teoria 9. Obrona słowiańska.

Teoria 10. Obrona Nimzowitscha.

Różnorodna tematyka.

Rozdział 2. Zagraj jak Akiba Rubinstein.

W części szachowej starałem się ukazać szczególne zasługi naszego wybitnego arcymistrza w rozwoju teorii debiutów. Jego osiągnięcia w tym zakresie są olbrzymie i wykorzystywane do dnia dzisiejszego w szerokiej praktyce turniejowej zawodników wszystkich klas.

Dziesięć odcinków teoretycznych opracowałem na bazie pojedynków Rubinsteina, które są również uzupełnione o partie innych arcymistrzów tamtych czasów, aby zachować klimat tej epoki.

W sumie książka zawiera 70 obszernie skomentowanych partii, które zostały ogólnie sklasyfikowane tematycznie w następujący sposób:

Zasługi dla rozwoju teorii debiutów.

Strategia i taktyka w grze środkowej.

Technika rozgrywania końcówek.

Pawłowi Dudzińskiemu ta koncepcja się spodobała i dlatego zgodził się na

Patronat medialny nad książką objął MAT – oficjalne czasopismo Polskiego Związku Szachowego.

Ówczesny prezes Polskiego Związku Szachowego Adam Dzwonkowski zaakceptował tę decyzję!

Wcześniej za prezesur  niektórych osób byłoby to  niemożliwe. Natomiast

Adam Dzwonkowski często podkreślał, że jest za pluralizmem i że prezes Polskiego Związku Szachowego powinien łączyć polskich szachistów, a nie ich dzielić! To była aluzja do tych „wodzów polskich szachów”, którzy właśnie kategoryzowali nasze środowisko na tych „co są z nami i na tych, co mają swoje (inne) poglądy na rozwój polskich szachów wyczynowych”.

Jednym słowem Adam Dzwonkowski odciął się w zdecydowany sposób od przeszłości!

Zwiastun o książce ukazał się w Nr 6 (70) 2017 „Mata”!

W tym  numerze została opublikowana  także ostatnia trzecia część mojego artykułu „Podstawowe struktury pionkowe” z cyklu „Szkoła Mata”, po czym moje nazwisko znikło na „zawsze” z łamów pisma.

Cdn.