Archiwum kategorii ‘Szachy i kino’
„Pionek”, film o głośnym szachowym pojedynku między Bobbym Fischerem a Borisem Spasskim, jest już na DVD.
Najnowszego filmu Edwarda Zwicka, reżysera „Wichrów namiętności” oraz „Ostatniego samuraja”, nie było w polskich kinach, więc warto się nad nim pochylić teraz. Tym bardziej, że wcale nie toczy się w „szachowym tempie”.
To przede wszystkim opowieść o indywidualności, jaką był Bobby Fischer i o jego czasach. Robert dorastał w poczuciu osaczenia, bo jego żydowska, lewicująca rodzina wzbudzała w USA epoki maccartyzmu podejrzenia. Spokój przynosiły mu szachy, które stały się jego miłością i obsesją. W rozwoju szachowych umiejętności pomagał mu Carmine Nigro, człowiek, o którym prawdziwy Fischer mówił: „nie był najlepszym graczem, ale bardzo dobrze uczył”.
Jako piętnastolatek Bobby został w 1958 r. najmłodszym arcymistrzem w historii (rekord został pobity dopiero po 33 latach). Świat Zachodu z czasem uwierzył, że to on przełamie radziecką dominację w „królewskiej grze”, co w realiach zimnej wojny było znaczącym symbolem, mającym zastosowanie w propagandzie. Jednak numer jeden – Boris Spasski – na długo pozostawał poza zasięgiem Amerykanina, a cena za popularność rosła. Zachowanie Fischera, obsesyjnie przekonanego o wymierzonym w niego spisku, stawało się coraz dziwniejsze…
W nocnym programie telewizja „Polonia” wyemitowała film Krzysztofa Kieślowskiego „Dekalog-I” z udziałem Agnieszki Brustman.
Scena z filmu
Sławny szwedzki reżyser Ingmar Bergman w swoim filmie „Siódma pieczęć” przedstawił motyw szachowy zapożyczony ze średniowiecznego fresku kościelnego: Rycerz gra w szachy ze śmiercią.
Film przedstawia prawdziwą postać o wyjątkowej biografii.
Bronisław Pekosiński mieszka w Zamościu – nie ma rodziny i nie ma
pojęcia, kim naprawdę jest. Jego nazwisko – Pekosiński – to skrót
od PKOS nazwy przedszkola. Bronisław miał krwotok mózgowy
i jest obecnie sparaliżowany. Niemniej jednak, ma gwiazdę przewodnią swego
życia: gra w szachy w sposób mistrzowski.
Został upokorzony, wyrzucony, zdradzony i oszukany, ale udało się zachować
swoją godność, dobroć i zaufanie. Szukał swojej matki przez całe życie.
Widzimy go przed kamerą w różnych okresach jego życia.
Reżyseria: | Grzegorz Królikiewicz |
Scenariusz: | Grzegorz Królikiewicz |
Muzyka: | Antonio Vivaldi |
Zdjęcia: | Ryszard Lenczewski |
Pamięć o Bronisławie Pekosińskim przypomina utwór Józefa Rybaka