Kontynuacja odcinka 22

Wypowiedź arcymistrzyni Moniki Soćko właściwie mnie nie zaskoczyła.

Z tym problemem zetknąłem się już na początku mojej przygody z szachami turniejowymi. W klubie szybko poinformowano mnie, że mamy w całym obozie krajów socjalistycznych (Związek Radziecki, NRD, Czechosłowacja, Węgry, Bułgaria, Rumunia i Jugosławia) najsłabszych zawodników i zawodniczki. Pisałem o tym kilkakrotnie w przeszłości, np. wpis.

W trakcie różnych dysput i szukania przyczyn tego stanu rzeczy podawano właśnie m.in. opinię, że nasza czołówka nie poświęca na samoszkolenie wystarczająco dużo czasu.  

21 kwietnia 1968 roku odbył się w Warszawie Walny Zjazd Polskiego Związku Szachowego. Znalazłem się na nim jako członek Zarządu Okręgowego Związku Szachowego w Bydgoszczy (pełniłem wtedy funkcję przewodniczącego komisji ewidencji i klasyfikacji). W trakcie zgromadzenia dyskutowano nad dalszym rozwojem szachów wyczynowych w Polsce. Obszerne sprawozdanie ze zjazdu zostało opublikowane w miesięczniku SZACHY (czerwiec 1968).

Przytaczam istotny fragment:

Kontynuacja o odcinka 20

Monika Soćko: Magazyn SZACHISTA (czerwiec 2009):

Ranking rzędu 2400 czy 2500 można zdobyć samym talentem, ale dalszy rozwój wymaga dobrych trenerów i wielkiej własnej pracy. Tak, polscy szachiści są leniwi. Naturalnie nie wszyscy, ale większość.

W korespndencji prywatnej Internauci wyrazili podziw dla arcymistrzyni za niezwykłą odwagę w ocenie pracy szkoleniowej swoich kolegów.

Gość napisał: Nigdy nie widziałem krytyki Moniki Soćko za tę wypowiedź. Ale gdy pan pisał polemiczne teksty na temat szkolenia, to z miejsca nastąpiła kontra i to przeważnie w złym stylu, że działa pan na szkodę polskich szachów.

Jestem trenerem i publicystą, któremu na sercu leżą problemy naszej dyscypliny, co wielokrotnie podkreślałem w różnych artykułach. Zwracałem uwagę na to, że zawodowy szachista powinien skoncentrować się na treningach i aktywnym uczestnictwu w godnych siebie imprezach. Nie jest żadną tajemnicą, że zawodnicy z ambicjami osiągania znaczących sukcesów międzynarodowych trenują ok. 10 godzin dziennie. Tak jest na całym świecie. Szachiści bowiem muszą sami zadbać o swoją egzystencję. Nikt nikomu nie da pieniędzy za darmo. Starty w turniejach są więc nieodzowne. Profesjonaliści żyją głównie ze zdobytych nagród. Życie szachisty nie jest łatwe. Niektórzy nie wytrzymują tego stresu i po jakimś czasie wycofują się z czynnego uprawiania szachów, albo traktuję grę jako hobby.

Aby osiągać sukcesy trzeba zatem intensywnie i systematycznie się szkolić oraz dużo grać. W żadnym wypadku nie można marnować cennego czasu na jakieś bezprzedmiotowe zajęcia, np. dyskusje na różnych forach. Ten błąd popełniło kilku zdolnych polskich szachistów, co skończyło się dla nich fatalnie. O tych przypadkach pisałem na blogu i innych publikacjach.

Niestety są jeszcze tacy, do których nie dotarło, że zmarnowali swój talent na własne życzenie. Pokazała to m.in. pewna dyskusja kilka miesięcy temu na facebooku, którą zainicjował  czołowy arcymistrza kraju.

Do tego wydarzenia jeszcze wrócę!

Kontynuacja odcinka 18

Arcymistrz Jan Krzysztof Duda: „Na najwyższym poziomie zawodnicy trenują głównie debiuty; szukają nowych idei, aby zaskoczyć przeciwnika”! (TVN 2018)

Oczywiście otwarciami trzeba zająć się już długo wcześniej, aby po osiągnięciu pewnej klasy gry i ambitnych planów sportowych mieć ogólne pojęcie o teorii debiutów oraz posiadać już przygotowany solidny repertuar debiutowy.

To jest podstawa współczesnych szachów!

Radosław Wojtaszek oraz Jan Krzysztof Duda wcześnie zajęli się debiutami i widać tego efekty: obaj są w czołówce światowej.

Także w Niemczech zrozumiano wreszcie istotne znaczenie początkowej fazy gry w procesie szkolenia młodzieży. Pisałem już na blogu, że w programach szkoleniowych mocno uwypukla się tę kwestię. Także wzmocniono działalność w zakresie publikacji wszelkich materiałów fachowych.

Firma ChessBase w Hamburgu specjalizuje się wydawaniem książek elektronicznych w zakresie otwarć dla zaawansowanych, natomiast wydawnictwo Joachim Beyer Verlag wydaje podobne podręczniki w formie papierowej dla szachistów na poziomie do około I kategorii lub kandydata na mistrza. W tym programie biorę aktywny udział.

Do tej pory ukazały się trzy tematyczne książki, które zawierają przede wszystkim dużo opisów i tylko potrzebne warianty w celu zrozumienia istoty danego otwarcia:

Debiuty otwarte

Debiuty półotwarte

Obrona sycylijska

Wszystkie te książki ukazały się także w wersjach angielskich.

Obecnie w druku jest kolejna pozycja o obronie królewsko-indyjskiej.

Redaktor naczelny Panoramy Szachowej Jan Piński opublikował w najnowszym numerze 2-2019 polemiczny tekst pt. Namiestnik Putina.

Przytaczamy go w całości za zgodą autora.

Kontynuacja odcinka 7

Komentowanie partii, podobnie jak pisanie książek, jest osobistą domeną autora. Problem ten jest jednak często niezrozumiały przez szachistów różnych klas, o czym pisałem już wcześniej w różnych publikacjach, także na blogu.

Obszernie zająłem się tą problematyką w książce „Szachy dla przyszłych mistrzów” (rozdział 5).

Załączam skan mojego tematycznego artykułu, który ukazał się w Panoramie Szachowej (listopad 2002).

W latach 2006-2011 pełniłem funkcję trenera kadry niemieckich szachistów głuchoniemych.

W 2010 roku w Estoril odbyła się olimpiada w tej kategorii. W 1 rundzie byłem świadkiem szokującego dla mnie wydarzenia, gdy w obecności wszystkich uczestników imprezy doszło na sali turniejowej do głośnej awantury w polskim zespole. Okazało się, że w kraju funkcjonują dwie organizacje ze sobą się zwalczające. Spór polegał w kwestii ustalenia składu.

Sprawozdanie z tej imprezy jest na mojej stronie wraz z tekstem Krzysztofa Chęciaka: link.

Podobny problem istnieje także w szeregach szachistów niewidomych i słabowidzących. W rozwiązaniu tej kwestii włączył się ostatnio Polski Związek Szachowy.

O lepsze warunki finansowe dla szachistów niepełnosprawnych od lat walczy Marcin Chojnowski z Ostrołęki, o czym była już mowa na blogu, np. link.

Ostatnio Pan Marcin wystąpił z nową propozycją regulaminową.

Marcin Chojnowski
07-409 Ostrołęka

Sędziowie i Organizatorzy

MP Niewidomych i Słabowidzących w Szachach 2019r.

Postulaty Regulaminowe

Na podstawie Kodeksu szachowego o nie przeszkadzaniu serdecznie wnioskuję aby:

1.Zawodnicy niewidomi i słabowidzący   z powodu częściowej lub całkowitej utraty wzroku pozbawieni byli prawa  oglądania partii przeciwnych gier. Osoba  niedowidząca nie jest w stanie  jasno ocenić z odległości i nie przeszkadzać innym.

2.Asystenci i osoby trzecie muszą być jasno  określeni jaką  mają funkcję i obowiązki. Czy jest przewodnikiem, asystentem czy osobą towarzyszącą. Także na odprawie  musi być szkolenie lub  przedłożenie dokumentu który jasno określa prawa przewodnika i asystenta niewidomego szachisty.

3.Partie szachowe  w środowisku niewidomych z powodu ich możliwości nieczytelnego zapisu – propozycja aby  owe partie  każdy  zawodnik musiał skorygować lub poprawić po zakończeniu rundy.

4.Sprzęt szachowy należy przynieś nie  później niż na 3 minuty  przed rozpoczęciem rundy. Spóźnienie musi być karalne. Propozycja kary to  np. 50 zł.

5.Na imprezie  MP musi być odśpiewany hymn państwowy. To spowoduje większą i świadomą tożsamość narodową oraz postawę jaźni wszystkich  pokoleń polskiego społeczeństwa

6.Partie reprezentantów Polski nie mogą być udostępniane bez ich pisemnej zgody. To jest uproszczenie pracy przeciwnikom np. z Hiszpanii lub Ukrainy. Oni mogą przez internet je ściągnąć.

7.Jeśli  będzie taka  możliwość sędzia wysyła owe partie z MP wyłącznie np. na adres mail.

Kontynuacja odcinka 5

W najnowszym amerykańskim piśmie ChessLife John Hartmann omówił dwie książki o mistrzostwach świata Carlsen-Carlsen, Londyn 2018.

Keene, Raymond & Jacobs, Byron. Carlsen v Caruana: FIDE World Chess Championship London 2018. Everyman Chess, 2019. ISBN Paperback: 9781781945131. 204 pages. (Available from uscfsales.com late February 2019, catalog number B0498EM, $24.95)

Konikowski, Jerzy & Bekemann, Uwe. World Chess Championship 2018: Fabiano Caruana vs. Magnus Carlsen. Beyer Verlag, 2018. Paperback: 180 pages. (Available from New in Chess, $24.95)

Ku mojemu zadowoleniu nasza książka otrzymała lepszą ocenę. Jednakże komentator wyraził dwie krytyczne uwagi:

1.Nie spodobał mu się rozdział 3, który zawiera 24 kombinacji Carlsena i Caruany.

2.Komentowane partie zostały – według niego – niepotrzebnie uzupełnione o dodatkowe przykłady z wcześniejszej praktyki turniejowej obu kontrahentów.

Gdy w 2016 roku wydawca Robert Ullrich zaproponował mi opracowanie książki z meczu Carlsen-Karjakin, to przedstawiłem mu moją koncepcję:

Treść powinna być bogata tematycznie. M.in. na rozgrzewkę muszą być pozycje taktyczne z twórczości obu arcymistrzów. Pojedynki meczowe trzeba wzbogacić koniecznie ciekawymi fragmentami innych partii obu zawodników pod kątem aktualnej teorii debiutów.  

Moja idea została zaakceptowana przez wydawnictwo i tak powstała książka, która otrzymała pozytywne recenzje, co też miało wpływ na dobrą sprzedaż. Ten sam schemat został powtórzony w książce o meczu Carlsen-Caruana.

Moja wskazówka dla przyszłych autorów: Recenzje krytyków są drugorzędną sprawą. Róbcie swoje!

Ostrołęka, 27.10.2017

Marcin Chojnowski
Jaracza 12a 5
07-409 Ostrołęka

Ministerstwo Sportu

Szanowni Państwo

Z racji odpowiedzialności za swoją dyscyplinę sportową oraz obywatelską przynależność do wspólnoty jaką jest społeczeństwo jestem aktywny i chcę zaakcentować dużą niezgodność polityki sportowej.

W Chorwacji 2014 roku na DMŚ Niesłyszących w Szachach zdobyliśmy srebrny medal i zgodnie z obowiązującą ustawą za nasz wysiłek treningi i pracę wieloletnią otrzymaliśmy stypendia ministerialne.

Za rok ta sama impreza jest cyklicznie co 4 lata i ona teraz nazywa się Olimpiada Szachowa. Zupełna głupota. Oczywiście można to nawet nazwać kabaretem szachowym lub czym się nawet chce tylko czy Ministerstwo Sportu chce to finansować?? Czy Polacy chcą wysyłać swoich niesłyszących sportowców na imprezę z której nie mają nic poza wycieczką??

Dodać należy, iż podobno na kongresie sportowym niesłyszących szachy zostały uznane jako sport olimpijski  podczas zimowej olimpiady niesłyszących. To skoro jest to sport olimpijski i jest  tam olimpiada jako całość dyscyplin to takich  imprez nie robi się co roku albo jak.

To czego oczekuję:

interwencji i konkretne działanie, aby sport który nie jest olimpijski nie mógł być finansowany  z budżetu państwa na imprezy typu „olimpiada”.

Dbania o rozwój sportu i możliwości sportowego rozwoju sportowców a nie działaczy.

Jeśli rzeczywiście sport szachowy jest oficjalnie (podaje się to w telewizji) sportem olimpijskim na Zimowych Igrzyskach Sportowych Głuchych to bardzo prosimy o jasną informację bo takiej nie mamy my niesłyszący szachiści.

Z obywatelską sokratejską odpowiedzialnością

Marcin Chojnowski

.. obywatel To ten, który nie śpi

Sokrates

kontynuacja odcinka oraz tematu

[tu znajdował się logotyp PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikacje tutaj logotypu PZSzach]

[tu znajdowało się zdjęcie z facebook’a PZSzach, ale PZSzach nie zezwolił na publikację tutaj rzeczonego zdjęcia PZSzach]

„Wkrótce dzięki wprowadzeniu do szkół programu szachów nasze społeczeństwo będzie naprawdę mądre. Same dobrodziejstwa z tego płyną. Młodzież będzie mądrzejsza, zdolniejsza i będzie szybciej myślała. Jesteśmy prekursorami w Europie” – Piotr Murdzia

Źródło