Turniej w Kemeri 1937. Od lewej strony stoją: Salo Flohr, Alexander Alechin, Samuel Reshevsky, Vladimirs Petrovs i Reuben Fine.
Archiwum kategorii ‘Kontrowersje’
(Jerzy Konikowski i Radosław Wojtaszek na MŚ juniorów w Goa 2002 rok)
Komentarz partii pochodzi z książki Atak na króla
Codziennie otrzymuję drogą prywatną różne wiadomości na temat szachów.
Dzisiaj zainteresowałem się informacją na facebooku Edukacja przez Szachy w Szkole.
Moja reakcja: Totalna bzdura. Kto to jest ten Gerzadowicz?
Odpowiedź autora wpisu: Dawid Czerw Przeczący komentarz, bez wyjaśnienia dodać łatwo, ale skorzystać z google już ciężko? 🙂http://www.uschess.org/cc/absolute/gerzadowiczbio.php
Proponuję, aby strona
dawała polskiej młodzieży pożyteczne rady wielkich autorytetów szachowych, a nie pewnego i bliżej nieznanego amerykańskiego gracza gry korespondencyjnej:
Anatoli Karpow–mistrz świata w latach 1975-1985 oraz 1993-1999: Każda faza partii, otwarcie, gra środkowa i końcówka ma duże znaczenie. Jeżeli na początku gry, któraś ze stron uzyska przewagę materialną lub pozycyjną, to zniwelować ją w grze środkowej będzie bardzo trudno. W tej sytuacji do końcówki może w ogóle nie dojść. Bez poprawnej gry w debiucie, nie można więc myśleć o sukcesach w szachach.
////////////////////////
Garri Kasparow–mistrz świata w latach 1985–2000: Nie ma znaczenia jak dobrze grasz, nie możesz spodziewać się dobrych wyników kiedy masz przegraną po debiucie.
////////////////////////
Mistrz świata Magnus Carlsen: Głównie pracowałem nad otwarciami (przed meczem z Anandem). Myślę, że końcówki i grę środkowo opanowuje się dzięki grze turniejowej. W tym sensie nie trenowałem tych faz gry, które są moją siłą.
Polecam też lekturę mojej książki: Szachy dla przyszłych mistrzów.
Końcowy wniosek: Praca z debiutami uczy właśnie zrozumienia istotnych idei gry w szachy, czyli strategii i taktyki królewskiej gry! Tego końcówki nie nauczą!
A swoją drogą, aby dojść do końcówki, trzeba przejść najpierw pomyślnie początek partii i następnie grę środkową.
Nie udało się to w dzisiejszej rundzie ligi niemieckiej naszemu arcymistrzowi Grzegorzowi Gajewskiemu, który po niedokładnie rozegranym otwarciu poległ już w 23 ruchu!
Gra lidera polskich szachów w tegorocznym superturnieju w Wijk aan Zee wywołuje spore emocje, co można zaobserwować w dyskusjach na różnych blogach. Wojtaszkowi zarzuca się generalnie, że gra schematyczne i tym samym mało ciekawe szachy.
Wielokrotnie pisałem w różnych źródłach, że Radosław Wojtaszek potrafi też grać aktywnie i tę tezę ilustrowałem w wielu moich publikacjach. Widocznie nie jest on aktualnie w najlepszej formie sportowej i stąd jego gra wzbudza rozgoryczenie wśród jego fanów.
W nowej serii przypomnę Państwu ciekawe partie naszego najlepszego arcymistrza jako dowód, że w jego karierze szachowej jest także sporo interesujących pojedynków.
„Szokująca opowieść o tym, jak Rosja stacza się z powrotem ku dyktaturze, i o tym, jak Zachód płaci teraz za to, że do tego dopuścił.
Dojście do władzy Władimira Putina, objęcie w 1999 roku urzędu prezydenta przez byłego podpułkownika KGB, było silnym sygnałem, że Rosja oddala się od demokracji. Mimo to w kolejnych latach – kiedy Ameryka i inne czołowe mocarstwa świata nie przestawały mu ustępować – Putin stał się nie tylko dyktatorem we własnej ojczyźnie, lecz zagrożeniem na scenie międzynarodowej. Dysponując potężnymi zasobami i arsenałem jądrowym, Putin jest kluczową postacią prowadzonego w wielu krajach ataku na wolność polityczną i porządek współczesnego świata.
Dla Garri Kasparowa to żadne nowiny. Od ponad dekady głośno wyraża krytyczne opinie pod adresem Putina. Poprowadził prodemokratyczną opozycję w zakończonych farsą wyborach prezydenckich w 2008 roku. Ale kolejne lata, z upływem których Kasparow widział, jak jego przewidywania co do zamiarów Putina spełniają się niczym przepowiednie Kasandry, przekonały go, że prawda jest jeszcze mroczniejsza: Rosja Putina, tak jak ISIS i Al-Kaida, znajduje własne samookreślenie w opozycji wobec państw wolnego świata.
W miarę jak Putin stawał się coraz potężniejszy, zagrożenie, jakie stwarza, zmieniło charakter z lokalnego na regionalny, a wreszcie na globalny. W swojej alarmującej książce Kasparow pokazuje, że upadek Związku Sowieckiego nie był punktem końcowym historii, a jedynie zmianą pory roku: zimna wojna stopniała w promieniach nowej wiosny; teraz jednak, po latach samozadowolenia i błędów w ocenie sytuacji, znowu przychodzi do nas zima.
Nadchodzi zima: książka, której siłą jest Garri Kasparow ze swoim niezwykłym intelektem, dobitnie ukazuje, kim naprawdę jest Putin: jawnym zagrożeniem dla świata…”
– W Rosji zaszła pewna zmiana – mówi w programie „Tomasz Lis.” Garri Kasparow. – Jeszcze kilka lat temu Rosja mogła wybrać właściwą ścieżkę rozwoju. Sądziłem, że Putin zostanie zmuszony do wycofania się, że nastąpi to pod presją opinii światowej. Mój błąd polegał na tym, że źle oceniłem globalną wolę polityczną – przyznaje rosyjski opozycjonista. Były szachowy mistrz świata dodaje, iż cele Władimira Putina są destrukcyjne. Jego zdaniem, głównym celem prezydenta ma być zniszczenie Unii Europejskiej.