Andrzej Niklas napisał: Czy doczekamy się podobnej rzeczowej analizy występu polskiej reprezentacji na olimpiadzie? Czy wystarczą nam lakoniczne słowa o braku szczęścia?

Przykład z Rosji:

Kobiety

Mężczyźni

Końcowe podsumowanie występu reprezentacji kobiet na olimpiadzie: Nasza reprezentacja kobiet od lat walczy w olimpiadach szachowych o czołowe miejsca i medale. Początek sukcesów nastąpił na Malcie w 1980 roku. Tam nasze panie wywalczyły pierwszy brązowy medal, potem był jeszcze jeden brązowy krążek w Bledzie w 2002 roku. Ostatnie lata były słabsze, co ilustruje tabelka (Wikipedia).

Tegoroczny wynik wskazuje na wyraźny regres naszych szachów kobiecych. Są głosy, że to klęska. Ktoś powinien ponieść za to konsekwencje. Na całym świecie – we wszystkich dyscyplinach sportowych – panuje pewien zwyczaj, że po jakimś większym niepowodzeniu trener kadry podaje się do dymisji.

Nie oczekujmy jednak na takie działanie Marka Matlaka. Nasz szkoleniowiec polubił to zajęcie i chyba do emerytury będzie je pełnił.

Zmiana trenera ma zawsze swoje plusy. Nowy szkoleniowiec wprowadza nowe metody treningowe, zwyczaje i wymagania. Podopieczni starają się wykazać przed nowym szefem, co powoduje większą intensyfikację szkoleniową.

Wszyscy o tym wiedzą, ale nie działacze Polskiego Związku Szachowego. Marek Matlak został „przyśrubowany” na wiele lat do fotela trenera kadry. Zamiast „świeżości” mamy rutyniarstwo i stare metody treningowe na dalsze lata.

Trzeba szukać alternatywnych rozwiązań, trzeba dać szanse innym szkoleniowcom. Jeśli każdy widzi, że są możliwości awansu, to następuje większa motywacja do pracy, to wyzwala więcej energii do samoszkolenia. W ten sposób „rodzą” się nowe zastępy ambitnych trenerów.

Ale działacze Polskiego Związku Szachowego nie chcą zmian. Po co? Mamy przecież znakomitego trenera kadry. Zajęliśmy w tym roku 15 miejsce? Mogło być lepiej, ale mieliśmy wielkiego pecha! Po co mamy coś zmieniać? Zdobyliśmy przecież w sumie trzy srebrne medale w konkurecji indywidualnej! A więc same sukcesy!

No cóż. Trzeba się uzbroić  w cierpliwość. Może będzie lepiej? Żyjmy więc nadzieją, że za dwa lata będzie super!

Zadaniem zawodniczki rezerwowej jest wejście do akcji w sytuacji, gdy ktoś z drużyny jest w pewnym momencie w niedyspozycji i powinien odpocząć. Takie zadanie miała mieć Joanna Worek. Niestety debiutantka zagrała jedną partię, przegrała i więcej już nie usiadła do stolika.

Po poziomie niektórych partii było widać zmęczenie naszych zawodniczek. Powinny one na pewno mieć możliwość zrelaksowania się przed ważnymi spotkaniami. Dlaczego więc nie wykorzystano w pełni zawodniczki rezerwowej?

Wydaje mi się, że popełniono jakiś błąd w sztuce. Ja na miejscu Marka Matlaka wystawiłbym jeszcze niedoświadczoną w bojach olimpijskich Joannę Worek do pierwszych meczów przeciwko słabym przeciwniczkom (Dominikana i Wenezuela), aby nasza młoda mistrzyni najpierw weszła w ten rytm wielkiego turnieju.

Veronika Machalova miała wprawdzie niższy ranking od Joanny Worek, ale startowała już w silnych imprezach. Jest więc już doświadczoną zawodniczką. I tak nasza debiutantka przegrała swoją jedyną partię i na tym zakończył się jej udział w olimpiadzie.

Najlepsze na piątej szachownicy

Strona olimpiady

Karina Szczepkowska-Horowska nie była w najlepszej formie. Trzeba jak najszybciej poprawić fazę debiutową i technikę w końcówkach.

6 pkt z 10 partii to skromny rezultat.

Najlepsze na czwartej szachownicy

Strona olimpiady

Jolanta Zawadzka rozegrała znakomity turniej. Zobaczmy tabelkę.

9 pkt z 11 partii. Rewelacja i w nagrodę srebrny medal!

Najlepsze na trzeciej szachownicy

Strona olimpiady

Iweta Rajlich jest bardzo zdolną szachistką. Niestety jej największą słabością są debiuty i to hamuje twórczy i sportowy rozwój zawodniczki. Jeśli nasza arcymistrzyni przebrnie pomyślnie początkową fazę partii, to jest szansa na sukces. Gorzej, jeśli się to nie uda i pozycja będzie trudna. Kolor nie gra roli.

Z wieloletnim trenerem kadry kobiet Markiem Matlakiem rozmawiałem o tym na mistrzostwach świata juniorów w Halle w 1995 roku. Opisałem to krótko w wywiadzie „Gorzka Prawda” (Szachy-Chess 75/76-2002):

„… zwróciłem mu uwagę na to, że Iweta Radziewicz ma niewłaściwie dopasowany repertuar debiutowy do jej stylu gry. Matlak przyznał, że nie jestem pierwszym, który to stwierdza. Od tego spotkania minęło już parę lat i Radziewicz gra dalej te swoje debiuciki…”.

Na tym właśnie polega problem. Mamy obecnie 2012 rok i temat jest nadal aktualny. Marek Matlak nie potrafił do tej pory przygotować Iwecie Rajlich optymalnego repertuaru debiutowego dopasowego do jej stylu gry. A powinien, jest przecież trenerem kadry kobiet.

Nie dziwmy się więc, że zawodniczka z tak potężnym potencjałem nie może zrobić kroku do przodu!

5.5 pkt z 11 partii to stanowczo za mało, aby drużyna mogła walczyć o medal.

Najlepsze na drugiej szachownicy

Nasza arcymistrzyni została sklasyfikowana na 18 miejscu.

Strona olimpiady

Monika Soćko jest już od wielu lat najsilniejszą szachistką w kraju i chyba jeszcze długo nie odda pierwszej szachownicy innej zawodniczce. Po prostu nie ma konkurencji!

7 pkt z 11 partii to znakomity rezultat, który zagwarantował naszej arcymistrzyni 7 miejsce na pierwszej szachownicy.

Najlepsze na pierwszej szachownicy

Strona olimpiady

Bartłomiejowi Maciei poświęciłem wiele miejsca na stronie i blogu. Przejdę więc od razu do sedna sprawy.

6.5 pkt z 9 partii to rzeczywiście bardzo dobry wynik, ale wszyscy w Polsce wiedzą, że były mistrz Europy doskonale sobie radzi ze słabszymi lub równorzędnymi przeciwnikami. Z silnymi graczami jego szanse na sukces są raczej znikome. Dlatego w ostatnich latach Bartłomiej Macieja wybierał sobie takie międzynarodowe turnieje, w których mógł ogrywać swych partnerów i zajmować wysokie pozycje.

Michał Krasenkow postąpił więc słusznie, że ustawił debiutanta Świercza na 4 szachownicy, natomiast doświadczonego Macieję na rezerwowej.

Była to chyba ostatnia olimpiada szachowa arcymistrza z warszawskiej Polonii w barwach Polski. Bartłomiej Macieja wyjeżdża na dłuższy czas do pracy do USA, o czym już wcześniej pisałem.

Najlepsi na piątej szachownicy

Strona olimpiady

Końcowe podsumowanie: Drużyna męska startowała z 16 pozycji i zajęła 13 miejsce. To chyba odnieśliśmy sukces? Mamy dwa lata na przygotowanie silnej reprezentacji do kolejnej olimpiady. Myślę, że pewne miejsca w drużynie mają Wojtaszek i Świercz. O trzy pozostałe powinni walczyć: Bartel. Soćko, Gajewski i Mitoń. Mam nadzieję, że do tej rywalizacji włączy się też Jan-Krzysztof Duda, co byłoby bardzo wskazane. Jestem za forowaniem młodzieży!

Już dawno pisałem, że Dariusz Świercz jest nadzieją polskich szachów i trzeba mu zapewnić odpowiedni program szkoleniowy i startowy. Przed olimpiadą w Dreźnie w 2008 roku sugerowałem, aby włączono go do drużyny olimpijskiej, powtórzyłem moją propozycją dwa lata póżniej. Ale władze Polskiego Związku Szachowego miały inne plany.

Na moim blogu jest wiele tekstów poświęconych tej kwestii i Darkowi. I w końcu stało się to, co miało się już dawno stać. Dariusz Świercz znalazł się w reprezentacji Polski i wystartował na olimpiadzie w Stambule.

Debiut był bardzo udany. Junior Dariusz Świercz uzyskał znakomity rezultat 7 pkt z 10 partii (grając 8 razy na 3 desce!). Był to piąty rezultat na 4 szachownicy.

Świetne wystąpienie młodego arcymistrza na olimpiadzie powinno zmobilizować działaczy Polskiego Związku Szachowego do podejmowania częściej odważnych decyzji i zagwarantowanie młodym talentom, których w kraju nie brakuje, większych możliwości startów w silnych turniejach. Może w końcu doczekamy się  arcymistrza klasy Magnusa Carlsena!

Najlepsi na czwartej szachownicy

Strona olimpiady

Panuje opinia w krajowym środowisku szachowym, że Bartosz Soćko osiągnął szczyt swych możliwości twórczych i sportowych.

Wydaje mi się, że przedwczesne wysyłanie jeszcze młodego arcymistrza na szachową emeryturę jest przesadą. Pan Bartosz jest ciągle aktywnym zawodnikiem turniejowym i jak w karierze każdego sportowca są wzloty i upadki. W Stambule nie trafił po prostu z formą.

Zobaczymy co pokaże przyszłość. Już niedługo będzie okazja obserwacji go w akcji wraz z mistrzem kraju Mateuszem Bartlem w Memoriale Czigorina.

Wynik 4 z 8 partii nie jest rewelacyjny, ale też nie jest katastrofą. Zwracam uwagę na to, iż Bartosz Soćko grał 5 partii na drugiej szachownicy. Mam nadzieję, że arcymistrz za dwa lata będzie jeszcze silnym członem w naszej drużynie olimpijskiej.

Najlepsi na trzeciej szachownicy

Strona olimpiady