Autorem utworu poetyckiego na aktualny temat jest Marek Baterowicz – szachista, publicysta i poeta.

///////////////////////////////////

CORONAVIRUS – IMPERATOR ŚWIATA ?

– pozamykał nawet świątynie, choć serca ludzi otwarte są dla Boga. W Niedzielą Palmową nie będą święcić gałązek palmowych w kościołach…I to nam odebrano.

A jednak Bóg dalej mieszka w świątyniach, coronavirus nie ma mocy eksmisji. Czekamy więc cierpliwie na otwarcie kościołów, a tymczasem spotykamy się z Bogiem w innych miejscach, po prostu wszędzie gdzie tylko stanie nasza stopa i tam, gdzie nasza myśl szybuje. Pewien poemat mówi:

„Rzekłem do drzewa migdałowego,

bracie, mów mi o Bogu,

i migdałowiec okrył się kwiatem”

Od czasów biblijnych pragniemy ujrzeć Oblicze Boga, ale nie było to dane. Na górze Synaj Mojżesz usłyszał słowa:  „Zstąp na dół i upomnij lud surowo, aby się nie zbliżali do Pana chcąc Go zobaczyć…” ( Księga Wyjścia, 19, 21).

Św.Jan od Krzyża – i tylu mistyków hiszppańskich – także pragnął doznać łaski kontemplacji Oblicza:

Descubre tu presencia,

Y mateme tu vista y hermosura…

A modlitwy Ojca Pio przeradzały się często w ekstazy, zaś 20 września 1918 r. – klęcząc przed wizerunkiem Ukrzyżowanego – otrzymał stygmaty pięciu ran Chrystusowych.

W „Gorzkich żalach” (1707) – polskim arcydziele poezji mistycznej – znajdziemy piękne strofy:

O Matko! Niechaj prawdziwie

patrząc na Krzyż żałośliwie,

płaczę z tobą rzewliwie!

Jużci, iuż moie kochanie

gotuje się na skonanie:

Toć y ia z nim umieram!…

Opłakując Mękę Chrystusa w „Gorzkich Żalach” – jak mówi Jan Budziaszek, perkusista Skaldów – możemy przeżyć misterium Zmartwychwstania Pańskiego. Niestety, w tym roku nie usłyszymy ich w naszych kościołach. Coronavirus – przejściowy, miejmy nadzieję, imperator świata – pozamykał świątynie.

Wali się nasze uniwersum. A opuszczając sferę sacrum i kontemplując profanum uderzyły mnie te przejmujące wersy Jerzego Binkowskiego:

Rozłożysta lipa zbierała gromy na siebie

i pękł świat – kiedy pękło serce lipy

Korzenie w ziemi zostały…

Nie była to chyba lipa czarnoleska, bo jej serce bije nieprzerwania, ale niejednemu z nas pękło serce na widok spustoszenia i żałoby wywołanej  dziwną zarazą XXI-ego stulecia. Czy jest owocem globalizmu ? Czy innego „izmu” ?

                                                                                                                         Marek Baterowicz