GM David Bronstein was born on February 19, 1924.
One of the strongest players of the mid-twentieth century, he narrowly missed becoming the world champion in 1951, drawing the match with Mikhail Botvinnik 12-12 (so the title stayed with the holder).#OnThisDay #chess #History pic.twitter.com/FYsTkwAv7S
— International Chess Federation (@FIDE_chess) February 19, 2020
Jerzy Konikowski – Moje wspomnienia:
Na początku 1976 roku Polski Związek Szachowy ogłosił, po raz pierwszy w historii naszej dyscypliny, nabór na kurs trenerski II klasy. Uczestniczyć w nim mogły osoby mogące wykazać się już kilkuletnią praktykę pedagogiczną w dziedzinie szachów.
Ostatecznie w szkoleniu uczestniczyli wytypowani przez PZSzach instruktorzy szachowi, m.in. Włodzimierz Schmidt, Jan Adamski, Aleksander Sznapik, Jerzy Kostro, Krzysztof Pytel, Władysław Schinzel, Andrzej Filipowicz, Zbigniew Szymczak, Jacek Bielczyk, Henryk Dobosz, Rafał Marszałek, Janusz Szukszta, Jerzy Konikowski, Stanisław Kornasiewicz, Zbigniew Czajka, Janusz Śledziewski, Waldemar Jagodziński itd.
Pierwsza sesja odbyła się w Warszawie w dniach 6-17. IX.1976. Wykłady ogólne (np. teoria sportu, psychologia, biomechanika, fizjologia sportu, medycyna sportu) prowadzili wykładowcy Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Zajęciami szachowymi zajmowali się uczestnicy kursu.
Mój dwugodzinny wykład przedstawił zagadnienie pt. „Znaczenie kompozycji szachowej i gry korespondencyjnej w rozwoju szachisty”. Kilka lat później napisałem książkę z wykorzystaniem materiałów z tych zajęć: link.
Gościnne wykłady mieli też Stanisław Gawlikowski z historii szachów i Andrzej Szyszko-Bohusz z pedagogiki szachów.
Wielką niespodzianką dla nas była jednodniowa wizyta byłego wicemistrza świata Dawida Bronsteina. Był z żoną, która mogłaby być jego córką. Uczestnicy szkolenia zadali mu mnóstwo pytań na tematy udziału w najważniejszych imprezach z jego udziałem. Poruszano również zagadnienia szkoleniowe!
W trakcie sesji odbył się dwukołowy turniej błyskawiczny.
Końcowe wyniki:
mm Szymczak 13.5
mm J.Adamski 12.5
m Konikowski 12
m Kornasiewicz 10.5
k K.Sznapik 10.5
mm Filipowicz 9.5
k Gralka 7
m Drozd 6.5
km A.Brustman 5
k Eberle 3
Po zaliczeniu trzech sesji w latach 1976-1977 i zdaniu egzaminu końcowego otrzymałem w dniu 3 października 1977 roku dyplom trenera II klasy w szachach (Akademia Wychowania Fizycznego w Warszawie. Nr dyplomu 79/77).
W 2003 roku po zdaniu egzaminu przed komisją państwową nadano mi przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu (31.03.2003) tytuł trenera klasy pierwszej (Nr 232/T/I/2002).
Literatura szachowa po polsku
Książka arcymistrza Davida Bronsteina, jednego z najbardziej oryginalnych i najbardziej wpływowych graczy okresu powojennego nie jest typowym samouczkiem, w którym sucho wyjaśnia się kolejno podstawy debiutu, gry środkowej i gry końcowej. Autor angażuje się w szczerą rozmowę z czytelnikiem, dyskutując z nim na temat tego, jak silni gracze dokonują wyboru swoich posunięć, oraz omawia w jej trakcie wiele interesujących tematów:
- schronienie dla króla
- wyprowadzanie figur i gra pionkami
- atak i obrona
- słabe i mocne strony pozycji
- … i wiele, wiele innych.
Z opóźnieniem, ale może warto dodać (skoro mowa o literaturze), że istnieje wcześniejsze polskie tłumaczenie tej książki D. Bronsteina pt. „Gra w szachy. Samouczek” z 1989 roku. Przełożył ją z jęz. rosyjskiego Stanisław Kacprzak, wydały (chyba w koedycji) Wyd. Sport i Turystyka oraz Wydawnictwo Planeta (z Moskwy). Nakład nie jest podany. W książce zamieszczono także 74 (nieskomentowane) partie Bronsteina. Nie mam egzemplarza „Strategii…”, ale z porównania spisów treści obu książek wynika, że to to samo. O ile pamiętam opisywaną wyżej „Strategię…” (dość dawno miałem ją w ręku) przełożono z angielskiego.
Nie umniejszam wartości „Strategii…”, ale obowiązuje zasada tłumaczenia z języka oryginału (treść jest wtedy mniej zniekształcona),
Ale e2-e4 rozumiemy czasem nawet jak jest zapisane niełacińskim alfabetem 😉