Kontynuacja odcinka 2

Jak już podałem w odcinku 1, w tym roku odbędzie się 44-ty tradycyjny turniej w Dortmundzie. Na konferencji prasowej przedstawiciel głównego sponsora turnieju Sparkasse Dortmund Uwe Samulewicz zaznaczył, że impreza ta przynosi wielki rozgłos w mediach na całym świecie i dlatego władze miasta są zainteresowane dalszą jej organizacją.

Sam jestem świadkiem rozgrywek w Dortmundzie od 1980 roku i w tym okresie miałem możliwość poznania wielu znakomitych zawodników, w tym kilku (lub przyszłych) mistrzów świata.

Grałem też w kilku turniejach. Najlepsze rezultaty:

1981 – II m. (turniej mistrzowski)

1982 – III m. ( turniej mistrzowski)

1984 – II m. (turniej mistrzowski)

Za osiągnięcia w dwóch pierwszych turniejach przyznano mi na kongresie FIDE w 1983 roku tytuł mistrza FIDE. Obecnie za takie wyniki dostaje się tytuł mistrza międzynarodowego.

Przez kilka lat byłem najlepszym szachistą miasta i dlatego wieloletni dyrektor turnieju Klaus Neumann dwukrotnie proponował mi uczestnictwo w głównym turnieju. Odmówiłem i zaproponowałem dwóch młodych zawodników. Jeden z nich został później arcymistrzem.

Jak wspomniałem w odcinku 2 byłem współautorem kilku książek turniejowych. Od kilku lat piszę sprawozdania z turnieju dla Panoramy Szachowej. Kilkanaście moich fotografii zamieszczono w Magazynie Szachista.

Oczywiście przez te lata skomentowałem wiele partii z turnieju, które ukazały się m.in. w ChessBase Magazin, Deutsche Schachzeitung oraz w polskich pismach.

Jedynym do tej pory niemieckim zwycięzcą Dortmunder Schachtage został w 2005 roku Arkadij Naiditsch, którego trenowałem przez prawie cały rok 1997 (odliczając starty w turniejach).

Na mojej stronie  m.in. napisałem: „Kierownictwo klubu zaproponowało mi opiekę trenerską nad młodym mistrzem, który był już raz mistrzem Europy do lat 10. Oferta była ciekawa, ale zdawałem sobie sprawę, że ucierpi na tym moja działalność publicystyczna i także trenerska. W tym czasie trenowałem bowiem kadrę młodzieżową Północnej Nadrenii-Westfalii, co wymagało dużo czasu na przygotowanie się do zajęć. Ostatecznie pod naciskiem szefa klubu i jednocześnie dyrektora międzynarodowego turnieju w Dortmundzie Jürgena Grastata zgodziłem się na treningi z supertalentem z Rygi, jak Arkadiego określiła miejscowa prasa.

Spotykaliśmy się systematycznie dwa razy w tygodniu przez prawie cały 1997 rok. Moim zadaniem było przygotowanie i szlifowanie repertuaru debiutowego oraz analiza bieżących partii. Arkadi reprezentował wówczas jeszcze barwy Łotwy. W mistrzostwach świata (Cannes 1997) do lat 12 zajął 4 miejsce, natomiast w mistrzostwach Europy w Tallinie w tej samej grupie wiekowej podzielił 3-4 lokatę.

Pod koniec 1997 roku przejął po mnie treningi arcymistrz Glek. Arkadi miał też sporadyczne konsultacje z innymi arcymistrzami, np. z Jusupowem. W pewnym momencie Arkadi podjął bardzo odważną decyzję życiową: rzucił szkołę i poświęcił się szachom”.

Obecnie Arkadij mieszka w Azerbejdżanie i broni barw tego kraju. W tym roku nie został zaproszony do Dortmundu.

Wikipedia o turniejach w Dortmundzie: link