kw.
30
W listopadzie tego roku dojdzie do wielkiego spektaklu szachowego. W Nowym Jorku odbędzie się mecz pomiędzy zwycięzcą tegorocznego turnieju kandydatów Siegiejem Karjakinem i mistrzem świata Magnusem Carlsenem o tytuł najsilniejszego szachisty naszego globu.
Jakie są szanse Rosjanina? Większość ekspertów uważa, że Carlsen jest zdecydowanym faworytem, ale wszyscy są zdania, że pojedynek przysporzy nam wiele emocji.
Chciałbym w nowej serii przybliżyć nieco sylwetki obu oponentów. Zacznę od Karjakina. W 2002 roku został on najmłodszym arcymistrzem świata i z tego powodu opublikowałem w Panoramie Szachowej (październik 2002) jego partię.
To jest zaprzeczenie teorii publikowanej często w znanym magazynie szachowym: http://www.blog.konikowski.net/2016/01/03/magazyn-szachista-styczen-2016/
Do kompletu http://www.blog.konikowski.net/2016/04/18/przed-koncowka-jest-debiut-23-2/
Obecnie w Polsce trenerzy unikają wypowiadania się na temat tego, że współczesne szachy różnią się od tych, sprzed 100 lat. Zarówno jeżeli chodzi o strategię, metody walki debiutowej, ale także o sposób prowadzenia nauki i treningu szachowego. Trzeba w końcu przyjąć do wiadomości, że obecnie gramy szachy XXI wieku, a nie te sprzed pierwszej wojny światowej.
Jeśli chodzi o Magazyn Szachista to jego redaktor naczelny Andrzej Filipowicz ma wielkie zasługi jako sędzia szachowy, ale jego zaniżanie znaczenia debiutów na korzyść końcówek, to jest naprawdę krecia robota. I to robi w czasopiśmie które ma uznaną markę na rynku szachowym, i które czytają ludzie nowi, którzy dopiero się uczą szachów. To trochę tak jakby w magazynie dotyczącym nowych technologii, zacząć negować znaczenie informatyki i komputerów, i udowadniać że najważniejsza jest nauka obsługi zwykłych maszyn do pisania.
Cieszę się że Karjakin będzie grał z Carlsenem. Anand, owszem, jest wielkim szachistą, ale dla dobra szachów z Carlsenem powinien już grać ktoś inny. Ktoś prezentujący nowe idee w szachach. Przez lata gdy Anand był MŚ, nauczył się grać zachowawczo. Zarówno jego nastawienie jak i styl gry były przygotowane na kurczowe utrzymanie tytułu. To jakoś funkcjonowało, ale nie nadawało się do aktywnej gry o odzyskanie tytułu. Teraz czas na spuszczenie ze smyczy (szachowej) jakiegoś młodego agresywnego psa, w stylu Kariakina czy Caruany. Ostatnie lata pokazały że Carlsen nie jest niepokonany i szachiści chyba już przestali się jego bać. Karjakin nie będzie grać zachowawczo jak Anand. Niech kąsa (szachowo) Carlsena. To będzie dobre dla rozwoju szachów. Szachy obecnie nie potrzebują hinduskiej „Hare Kryszny” lecz młodej, wściekłej krwi.
Więcej o wspomnianej w komentarzu partii książki: „Wybrane zagadnienia teorii i praktyki szachowej”:
http://www.blog.konikowski.net/2011/11/15/wybrane-zagadnienia-teorii-i-praktyki-szachowej/