URL Trackback

Trackback - notka

Jedna odpowiedź

• Krzysztof Kledzik

  5 września 2015 o godz. 18:44

  

  Nasz arcymistrz nie do końca umiał nakreślić charakter sportowy gry w szachy. Jeżeli chodzi o obalenie (bardzo denerwującego) mitu o „refleksie szachisty”, to przykład z poprawną jazdą samochodem jest chyba też nie najlepszy. Co innego odruchowe, podświadome skręcenie kierownicy czy naciśnięcie hamulca przy niebezpieczeństwie, a co innego szybkość reakcji w sensie liczenia wariantów i obmyślania pozycji przed i po ruchu przeciwnika. Osobom nie związanym z szachami wydaje się, że gracze siedzą jak śpiące leniwce przy desce i to co się na niej dzieje, dociera do nich po dłuższym czasie. Warto było wspomnieć, że nawet podczas pozornej bezczynności, obaj zawodnicy na bieżąco analizują pozycję, warianty, obmyślają strategię, itd., a po wykonaniu ruchu przez przeciwnika ich mózgi natychmiast przeszacowują powstałą pozycję, liczą nowe warianty, podobnie jak silnik szachowy natychmiast reaguje na przesunięcie bierki. Ale oczywiście są też i duże plusy, które można wyłapać w wypowiedzi am Markowskiego. Do nich zaliczam to, że nasz arcymistrz podkreślił znaczenie przygotowania fizycznego (kondycyjnego) w szachach oraz mówił o wykorzystaniu komputerów w treningu, jednocześnie wskazując na rolę trenera który powinien nadzorować i korygować pracę szachistów z komputerem.

Dodaj komentarz

Musisz sięzalogować aby móc komentować.