30 lat temu rozpoczal sie pierwszy mecz Karpow-Kasparow. Ciekawa partia. Panowie K-K spotkali sie podczas meczow pieciokrotnie: 1984, 1985, 1986, 1987, 1990. Rozegrano 144 partii. Wynik: +21-19=104 (dla Kasparowa).
Kramnik: „Każdy wybitny szachista wzbogaca swój styl. Ale Kasparov rozwijał się w zawrotnym tempie. Kasparov z roku 1984 a Kasparov z roku 1985, to jak dwaj różni szachiści, przy czym ten drugi mógłby dać pierwszemu piona for i następnie go odbić. Umiejętność uczenia się była zawsze mocną stroną Kasparova. Karpov musiał także posiadać tę zdolność, ale na tym polu Kasparov go przerastał. awsze trudno mi się rozmawia o Kasparovie. Po pierwsze przyszło nam żyć w tych samych czasach, grałem z nim wielokrotnie. Po drugie jest szachistą, który zdaje się nie mieć słabych punktów. Przynajmniej ja nie potrafię wskazać słabości, które mógłby mieć, gdy był u szczytu formy. Można by o nim napisać niejedną książkę. Jest niewiarygodnym pracoholikiem; pracuje nawet intensywniej niż Fischer. Kasparov jest efektem splotu szczęśliwych okoliczności: dobrego trenera w dzieciństwie, sprzyjających warunków do nauki, niesamowicie silnej woli. Jeśli chodzi o silną wolę, Kasparova można porównać z Botvinnikiem, z tym że uczeń przerósł mistrza, jako że jest znacznie bardziej elastyczny. Jak już powiedziałem twardość Botvinnika była jego atutem, lecz jednocześnie słabością. Kasparov choć twardy jest otwarty na wszelkie zmiany. Potrafi zmienić swój wizerunek na szachownicy w przeciągu pół roku. Kasparov chłonie jak gąbka; nasiąka zmianami, wszystko co zaobserwuje następnie przetwarza i włącza do swojego arsenału. Sądzę, że to najistotniejsza cecha, która wyróżnia go spośród innych szachistów. Obiektywnie rzecz biorąc, wiele nauczył się od Karpova.
Przed meczem, Kasparov nie rozumiał wszystkich aspektów gry Karpova. Można je pojąć w pełni dopiero kiedy gra się przeciwko niemu. Karpov wiele nauczył Kasparova podczas ich meczu w 1984 r. Jak widać z jego późniejszych partii, Kasparov udoskonalił niektóre aspekty gry, które tradycyjnie uważano za atuty Karpova. Kasparov ma niewątpliwie ogromny talent. Nie ma w szachach niczego, z czym nie mógłby sobie poradzić.
Innym mistrzom świata zwykle czegoś „brakowało”. Nie można powiedzieć tego o Kasparovie: on potrafi zrobić dosłownie wszystko. Kiedy zechce błyskotliwie rozegrać pewien typ pozycji, zrobi to. W szachach nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. Jednakże, nie można być absolutnie doskonałym we wszystkim w każdym okresie życia. Kasparov też miał słabe strony na każdym z etapów kariery, ponieważ nikt nie potrafi jednocześnie skoncentrować się na wszystkim. Ale on umie pozbyć się słabości w przeciągu 2 – 3 miesięcy. Potem obnaża się kolejna słabość ale nie wiadomo która. Bardzo ważne, żeby jak najszybciej wykorzystać jego szybko znikający słaby punkt, ponieważ już wkrótce go nie będzie.
Jest oczywiste, że w 1984 r. Kasparov miał pewne problemy z defensywą, był nieco zbyt impulsywny, czy też proaktywny. Ale już w 1985 r. zaprezentował zupełnie inny styl gry. Kasparov zdaje sobie sprawę, jeśli coś idzie nie tak w pewnym momencie i potrafi skorygować swoją słabość. Jest niezrównany, jeśli chodzi o zdolność uczenia się!”