Magnus Carlsen rozegrał w trakcie mistrzostw świata w grze błyskawicznej i szybkiej w Dubaju szereg interesujących pojedynków pod kątem teorii debiutów.
W przedstawionej partii (rapid) mistrz świata zastosował ciekawy ruch 7.a3!?, który obecnie coraz częściej spotyka się w praktyce turniejowej. Jego idea jest oczywista: zapobiec ewentualnemu związaniu skoczka po Gf8-b4.
Główne warianty wynikają po 7.Hd2, 7.Ge2 oraz 7.Gd3.
Świetna partia!
Znakomita partia i świadczy o świetnej znajomości teorii debiutów przez mistrza świata.
„Znakomita partia i świadczy o świetnej znajomości teorii debiutów przez mistrza świata.”
Wiecej propagandy nie mozna? Czy ktokolwiek ta partie chociaz z grubsza analizowal?
Rownodobrze mozna napisac:
Partia świadczy o świetnej znajomości teorii debiutów przez Potkina, ktory po rzadkim 7.a3 bez problemow wyrownal.
Ofiara 16.Sf6+ jest niepoprawa i prowadzi po 16.gf 17.Gxh7+ Kg7! (idea Th8 i Kf8) Dg3+ Kxh7 19.Dh4+ Kh8 20.Td3 Le4! (tego Potkin widocznie nie spostrzegl) i biale musza dawac wiecznego szacha, a po 21.Tc3? Dxc3!! 22.bc fe wygrywaja czarne.
Prosze wiec o troche bardziej objektywna ocene sytuacji.
Partia byla ciekawa, debiut przebiegal wyrownanie, a po niepoprawnej ofiarze 16 Sf6+ czarne sie zle bronily i przegraly.
Pordrawiam
Tak to jest w szachach. Ten przegrywa, kto ostatni zrobi błąd. Carlsen musiał znać doskonale ten wariant i liczył na błąd przeciwnika. W blicu można było oczekiwać, że Potkin nie znajdzie 20…Ge4! Ofiara po 16.Sf6 nie gwarantowała wygranej, ale dawała szanse na wygraną. Na tym polegała świetna znajomość teorii tego wariantu.