Tegorocznym mistrzem Polski został Radosław Wojtaszek (rocznik 1987). Wielkiej niespodzianki nie było, gdyż Radek od wielu lat jest naszym najsilniejszym zawodnikiem.
Poznaliśmy się w Zakopanem w 1999 roku na sesji Akademii Szachowej. Radek był w mojej grupie szkoleniowej. Szybko zorientowałem się, że ma talent. Zainteresowałem się jego treningiem. Radek narzekał, że w Kwidzynie, gdzie mieszka, nie ma trenera. Systematyczne szkolenie pod opieką doświadczonego pedagoga jest jego największym problemem.
Zaproponowałem mu trening wirtualny. Entuzjatycznie przyjął nową formą szkolenia. W ten sposób współpracowaliśmy ze sobą przez 4 lata. Dostarczałem mu systematycznie materiały szkoleniowe, analizy różnych pozycji, wskazówki do pracy samokształceniowej itd. Dla 12-16 letniego chłopaka był to z pewnością pożyteczny kontakt.
Niestety nasze kontakty nie znalazły akceptacji osób odpowiedzialnych za szkolenie młodzieży w Polskim Związku Szachowym. Nie interesowano się tym i przeszkadzano mi w pełnej realizacji tego przedsięwzięcia.
W pewnym momencie Wojtaszek powiadomił mnie, że są naciski na niego, aby przerwał ze mną kontakt. Tak się też stało. Mogłem oczekiwać, że po tylu latach mojego poświęcenia usłyszę choć jedno słowo: DZIĘKUJĘ! Nadaremnie. Widocznie takie coś nie ma miejsca w słownictwie arcymistrza Radosława Wojtaszka!
Ale to nie wszystko. Wkrótce dowiedziałem sie z różnych źródeł, że Radek nie przyznaje sie do naszych kontaktów. Okrzyczano mnie kłamcą. Dlatego po 10 latach zdecydowałem sie na mojej stronie na publikację materiałów dowodowych. Znowu mnie zaatakowano, że ujawniłem prywatną korespondencję. Tymczasem to była normalna wymiana poglądów na linii trener – zawodnik. Tym całym wydarzeniem był bardzo mocno zbulwersowany redaktor naczelny pisma związkowego „MAT” Mateusz Bartel. Jednym słowem arcymistrz Wojtaszek został rozgrzeszony przez swoich kolegów.
Ostatnio przeglądając moje archiwum natknąłem się na wycinek z „Panoramy Szachowej 2001” z opublikowanym wywiadem z Wojtaszkiem, w którym przyznaje się do kontaktów ze mną. Jak na ironię wywiad przeprowadzil Mateusz Bartel!
Niedawno redaktor techniczny „MAT-a” Piotr Kaim przeprowadził wywiad z Wojtaszkiem o korzystaniu komputerów w szachach. Szkoda, że nie poruszono kwestii szkolenia za pomocą Internetu. Tutaj nasz arcymistrz mógły – na bazie własnych doświadczeń – dużo powiedzieć o korzyściach takiego treningu. Sam Piotr Kaim był dobrze obeznany z problematyką, gdyż aktywnie uczestniczył w dyskusji na ten temat na stronie Polskiego Związku Szachowego „Unowocześnić Akademię Szachową czy nie” w 2003 roku.
Oficjalnie trening wirtualny w dodatkowym szkoleniu polskiej młodzieży – czyli to, co ja zaproponowałem już w 1999 roku – został wprowadzony dopiero w 2012 roku. Oczywiście nie było żadnej wzmianki o mojej inicjatywie i doświadczeniach na tym polu.
Naturalnie te problemy były wielokrotnie omawiane na moim blogu i stronie. Powtarzam je dla moich nowych Czytelników, aby zapoznali się z sytuacją szachów wyczynowych w Polsce!
Postępowanie Radka mnie dziwi. O ile można zrozumieć że mógł odczuwać presję czy indoktrynację ze strony osób z PZSzach-u, o tyle dziwne jest że w prywatnej korespondencji nie podziękował Panu za poświęcony mu czas i trud, co jest wymogiem elementarnej kultury osobistej. A odżegnywanie się od kontaktów z Panem w moim przekonaniu jest już rzeczą naganną, tym bardziej że nasz arcymistrz przez to naraził Pana na różne oszczercze ataki. Od dawna jestem przekonany, że znane wszystkim motto „gens una sumus” znaczy to co wszyscy wiemy, czyli że „z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach”.
Takie a nie inne zachowanie Wojtaszka świadczy tylko o jego niskiej osobistej kulturze.
Czy tacy są mistrzowie: „pracują sami”, aby nikomu nic nie zawdzięczać…?
Nikt nie broni pójścia własną drogą. Ale czym innym jest taki wybór w swojej dalszej karierze szachowej, a czym innym odżegnywanie się tej osoby od faktu udzielania jej pomocy w początkowym okresie rozwoju.
Ciekawe, kto konkretnie wywierał taką presję na Wojtaszku. Działania tych osób przypominają próby wymazywania z historii przeciwników politycznych, jakie podejmował np. Stalin albo nowy północnokoreański przywódca.
Znam te osoby z różnych i wiarygodnych źródeł, Oczywiście nie mogę podać tych nazwisk. Czytając wpisy na stronie Polskiego Związku Szachowego w temacie „Unowocześnić akademię czy nie” można łatwo wyciągnąć wnioski! Wiele kopii tych wpisów jest na mojej stronie i blogu.