sie
09
Niedawno jeden z kolegów zaskoczył mnie rewelacyjną wieścią:
– Wiesz, Bartek chyba się wreszcie ustatkował, ma dziewczynę!
– Niemożliwe – zareagowałem.
– To jest pewne, czytałem o tym w gazecie. Ale niestety żona w trakcie porządków wyrzuciła ją.
– Szkoda – byłaby to interesująca ciekawostka na moim blogu. A swoją drogą to nie wierzę w tę bajeczkę…
/////////////////////////////
A jednak jest to prawda. Bartłomiej Macieja ma partnerkę! To dlatego ostatnio rzadko gra w szachy, co odbiło się na spadku w rankingu FIDE.
Proszę zajrzeć na stronę Polskiego Związku Szachowego:
No i to moze tlumaczyc slabsze wystepy w ostatnim czasie. Rodzina i zawodowy sport nie ida w parze. Nowe zobowiazania na nowo definiuja zycie. Takich miedzykulturowych i miedzynarodowych par jest w szachach calkiem sporo. Zycze szczescia i powodzenia w nowej roli 🙂
„To dlatego ostatnio rzadko gra w szachy, co odbiło się na spadku w rankingu FIDE”
Z 20 najlepszych szachistów na świecie w tej chwili przynajmniej Kramnik, Radjabov, Anand, Karjakin, Ivanchuk, Grischuk, Topalov, Svidler, Gelfand i Leko mają żony, i Aronian i Morozevich na pewno mają dziewczyny.
Po co wymieniasz zawodnikow swiatowej czolowki? To inna klasa. Oni byli swietnymi zawodnikami na dlugo zanim pozawierali zwiazki.
Kolega Anglik przestał się kryć i napisał tekst czystą polszczyzną.
Okres zakochania pewnie może spowodować zachwianie formy sportowej, choć myślę że po pewnym czasie jak ma się uregulowane życie uczuciowe, to forma wróci. To trochę głupio brzmi to uregulowane życie uczuciowe, ale chodzi mi o stabilny, dojrzały związek.
Moim zdaniem powinno się ustalić szersze kryteria powoływania zawodników do kadry narodowej i reprezentacji olimpijskiej, np.
a.Mistrzostwa Polski, ale tylko mistrz kraju zapewnia sobie miejsce w drużynie olimpijskiej.
b.Aktywny udział w turniejach międzynarodowych. Polski Związek Szachowy powinien wprowadzić obowiązek grania przez członków kadry minimum 30 partii rocznie, ale z graczami powyżej 2600, a tych poniżej może być najwyżej 25%.
Pisałem już o tym kiedyś Kryteria z innych sportów są normalne, u nas patologiczne. Do kadry zawsze łapie się mistrz kraju. To normalne. Ponadto związek powinien wyznaczyć inne silne imprezy i wyniki z nich powinny się liczyć do kadry. ALbo sam powinien takie imprezy zorganizowac. Może to być Grand Prix Polski i Puchar Polski. W wielu dyscyplinach tak to działa. Ranking jest nie dobry bo np mamy progresującego zawodnika 2500 i murującego swoje elo zawodnika 2630. Ten pierwszy robi dobre wyniki i zyskuje w ciągu roku 80 oczek grając z mocnymi przeciwnikami. Ten drugi gra ze słabeuszami i ma kiepskie wyniki, ale traci „tylko” 30 oczek. Wg dzisiejszego regulaminu ten drugi zawodnik by wszedł do kadry , pomimo, że słabo gra i unika dobrych zawodów. W żadnej innej dyscyplinie nie ma tak kuriozalnego kryteriun doboru kadry jak ranking.
Za ten stan odpowiedzialni są działacze PZSZach. Przede wszystkim wiceprezes d.s sportowych Włodzimierz Schmidt i prezes Tomasz Sielicki, który to akceptuje. Bartłomiej Macieja został tym samym otoczony parasolem ochronnym mimo, że nie robi żadnych postępów. Już niedługo zobaczymy jego występ na olimpiadzie.
Jaki „parasol ochronny”? Jeśli dobrze rozumiem było wiadomo przed Mistrzostwami Polski, że wicemistrz kraju dostaje miejsce na drużynie – i raczej nie było wiadomo, że Macieja będzie wicemistrzem! On dobrze grał i po prostu zasłużył miejsce po istniejącej systemie – jeśli inni są lepszy mieli szans to dokazać na szachownicy.
Większość szachistów w Polsce jest za tym, aby zwiększyć kryteria. Jeden wynik w roku to za mało. Jestem za tym co napisał „Pionek”:
Moim zdaniem powinno się ustalić szersze kryteria powoływania zawodników do kadry narodowej i reprezentacji olimpijskiej, np.
a.Mistrzostwa Polski, ale tylko mistrz kraju zapewnia sobie miejsce w drużynie olimpijskiej.
b.Aktywny udział w turniejach międzynarodowych. Polski Związek Szachowy powinien wprowadzić obowiązek grania przez członków kadry minimum 30 partii rocznie, ale z graczami powyżej 2600, a tych poniżej może być najwyżej 25%.
Ja liczyłem partie Macieji za ostatni rok i prawie ma ten 30 – chyba 27 z graczami powyżej 2600, i grał np. z Fressinet, Nepomniachtchi, Caruana (2 razy), Sutovsky, Riazantsev, Navara i Efimenko (2 razy), ktorzy mają albo mieli wyżej 2700. W różnych turniejach mógł grać z innymi też, tylko to jest trochę przypadkowo (kojarzenia itd.). Też można powiedzieć np. że on wygrał z Korobowem, który teraz wygrał Mistrzowska Ukrainy bez jednego przegrania w 11 partiach.
Tak naprawdę nie jest, że on grał dobrze raz, a raczej, że on grał słabo raz – w greckiej ligii, gdzie tracił 22 punktów rankingowych.
Nie myślę, że np. Kamil Mitoń ma lepszą szansę grać dostojnie z dobrymi zawodnikami niż Macieja, choć też nie myślę, że byłoby gorzej mieć kogoś innego w reprezentacji.
Według mnie najlepsza systema byłaby oparta tylko o rankingach, żeby unikać konfliktów (choć jakiś minimum partii ma sens – tylko, że oczywiście Macieja grałby tą liczbę partii, tak że to nie jest sposób pozbyć się go!).
Rankiing nie ma sensu, już o tym pisałem. Ranking można zdobyć w elitarnym turnieju w Dortmundzie i można w turnieju o puchar sołtysa Pacanowa. Ranking się nie sprawdza. Sprwadzałby się, gdyby był elitarny i każdy zawodnik grałby w tych samych turniejach. A tak nie jest. Prosty przykład – mamy 2 zawodników. Jeden z rankingiem 2500 i drugi z np 2630. Ten pierwszy gra cały rok w turniejach o srednim rankingu 2550. W ciagu roku zyskuje 80 oczek i wszyscy widza, ze jest w formie i sie rozwija. Ten drugi natomiast unika silnych turniejow, gra w takich, gdzie sredni ranking to 2250-2300. Slabo mu idzie, jego partie sa niskiej jakosci i kazdy to widzi. Traci 30 oczek w skali roku. I tak zawodnik ktory ma 2580 po swietnym sezonie i sie rozwija nie wszedl do kadry a wszedl do niej facet 2600, ktory nie dosc ze gral w slabych turniejach z buszmenami, to jeszcze w nich stracil na rankingu i wszyscy widza, ze jest bez formy. I wlasnie z uwagi na takie sytuacje ranking jest nie do zaakceptowania. Po prostu rankingiem mozna manipulowac i to w bardzo prosty sposob.
„Ranking nie ma sensu, już o tym pisałem.”
Wiem, ale Pan banalnie nie ma racji. Ranking nie jest system idealny ale mogę cytować dziesiątki wywiadów z najlepszymi szachistami gdzie mówią, że nie ma nic lepszego albo bardziej obiektywnego. Tak, z juniorami ranking nie zawsze odpowiada aktualną siłę gry, ale tutaj Mitoń np. ma 28 lat. Też banalnie nie jest prawdą, że Macieja grał tylko z słabymi, albo że można grać poniżej twoj ranking w dużo takich turniejach i nie tracić punktów.
Nie, to ty nie masz racji co pokazalem na przykladzie. Zawodnik majacy wysoki ranking nie musi sie starac bo ma miejsce w kadrze. Wystarczy ze bedzie murowal elo i juz.
W zadnym innym sporcie turnieje typu open w Boliwii czy Wenezuelii, albo puchar sołtysa Pacanowa nie są brane przy ustalaniu kadry narodowej. A w szachach są, bo przecież ranking można zdobyć WSZĘDZIE. Jak można nie rozumieć tak prostych rzeczy? Bronienie swojego rankingu jest prostsze niż jego podwyższanie. Otóż jak zawdonik gra z zawdonikami o 4000 punktów słabszymi to na wygranej dostaje 0.8 oczka. A jak przegra, to nie traci NIC. Więc jemu się bardziej opłaca murować elo niż grać z lepszymi i to elo powiększać. Bo po co ryzykować, jeszcze się okaże, że ktoś go o 1 oczko prześcignie i będzie tragedia.
„A w szachach są, bo przecież ranking można zdobyć WSZĘDZIE. Jak można nie rozumieć tak prostych rzeczy?”
Jak nie można rozumieć, że grając z słabymi jest bardzo trudno nie tracić wysoki ranking? Musisz dostać np. 8.5/10, tak że parę błędów i jesteś w minusie. Można wziąć pod uwagę każdy turniej w szachach (jak np. w tenisie) bo przecież nie zdobędiesz dużo punktów grając w takich turniejach. Ludzie raczej narzekają, że nie mogą powyższyć ranking bo nie grają w elitowych turniejach niż odwrotnie.
Macieja grał więcej niż 100 partii w tym roku, coś jak 27 z ludźmi ponad 2600 (i mniej więcej 10 z ludźmi ponad 2700 – zapomniałem o Kamsky) – tak że nie ma mowy o „murowaniu”. Jego ranking jest po prostu jego siłą gry (w przybliżeniu – mi się wydaje, że powinien mieć trochę wyższy).
„A jak przegra, to nie traci NIC.” To nie prawda – normalnie tracisz punkty (i dużo!), tylko że nie możesz dostać mniej niż 0.8 jak wygrywasz (trudna droga do zdobycia wysokiego rankinga, no nie? :)).
Jako mały dowód – Macieja tracił punkty z tego powodu bo miał przynajmniej 2 remisy z ludźmi 400 punktów słabszy, i każdy raz tracił po 4.2 punków.
Ranking nigdy nie jest siłą gry – ranking nie odzwierciedla siły gry. On służy do ustalania liasty startowej w turniejach. Ranking to nie wyrocznia. I właśnie dlatego nie używa się go w żadnej innej dyscyplinie. W zapasach, boksie, biegu na 100 mjetrów liczą się wyniki na dużych imprezach. Co do rankingu – stracił 4.2 punktu, bo http://www.chesscalculatorprogram.com/rule.html . Przy normalnym liczeniu rankingu straciłby znacznie więcej niz 4 punkty, rozumiesz?
„NIC” dla ciebie znaczy „nic więcej niż x punktów” – ok, teraz rozumiem.
No, i można dodać – Macieja nie dostał miejsce z powodu rankinga – lepiej byłoby nie grać w tych Openach jak chchiał „murować” ranking…
Nic nei rozumiesz. Nie masz pojęcia o sporcie i o tym jak funkcjonuje. Wydaje ci się, że ranking przedstawia realną siłę gry a tak nie jest. W ŻADNYM INNYM SPORCIE ZA WAKACYJNE TURNIEJE W BUSZU NIE DOSTAJE SIĘ NOMINACJI DO KADRY. Gdybyś zaproponował PZB albo PZS wybieranie zawodników do kadry na podstawie kryteriów PZSZACH to zawodnicy by cie wyśmiali a kibice wywieźli na taczce. O kwalifikacji do kadry w każdej normalnej dyscyplinie decydują : MP, GP Polski, Puchar Polski, Mistrzostwa Europy, Mistrzostwa Świata, prestiżowe turnieje. I tak powinno być w szachach.
Ranking jest używany wszędzie w szachach, żeby wybierać zawodników (przez FIDE dla Grand Prix, mistrzostwa świata, dla superturniejów, i w wielu krajach żeby wybierać kadry). To jest normą, Wiadomo, że system nie jest idealny i można też używać inne kryteria (np. że mistrz kraju, albo europy dostaje miejsca), ale ogólnie rzecz biorąc ranking jest najważniejszą kryterią.
Jak chcesz porównać z innymi sportami (choć mało ma sensu, bo wszędzie jest inaczej), to trzeba wybierać np. tenis, gdzie ranking jest ważny. I tam możesz dostać punkty z wielu innych turniejów, tylko że dostajesz mniej punktów jak wygrasz coś nieważnego i jak wygrasz Wimbledon. W szachach nie trzeba dać inne punkty dla innych turniejów bo już wszystko zależy od poziomu przeciwników.