URL Trackback

Trackback - notka

Komentarzy: 7

• Krystian

  17 września 2011 o godz. 15:51

  

  To skandal! Kto za to odpowiada? Winni powinni ponieść surowe konsekwencje.
• admin

  17 września 2011 o godz. 20:03

  

  Niedawno na forum pewnej dyscypliny przeczytałem taki komentarz: U nas obowiązuje już prawo Parkinsona.

  Prawo Parkinsona − prawo, mówiące że praca rozszerza się tak, aby wypełnić czas dostępny na jej ukończenie.
  Parkinson przedstawił swoją tezę w postaci „prawa” w Economist z 1955, żartobliwie szydząc z biurokracji i pokazując przyczyny i skutki jej rozrostu – Zasada Petera (ang. Peter Principle). W organizacji hierarchicznej każdy awansuje aż do osiągnięcia własnego progu niekompetencji. Zasadę sformułował Laurence J. Peter. Czasem używa się również zamiennie pojęcia progu kompetencji.
  Zasada ta w szczególności odnosi się do organizacji typu biurokratycznego, gdzie jej członkowie w trakcie własnej kariery awansują tak długo, póki nie znajdą się na poziomie, na którym nie będą już kompetentni.
  Zakłada się tutaj, że jeżeli organizacje mają zdolność do ciągłego funkcjonowania, to jest to spowodowane tym, że jeszcze nie wszyscy urzędnicy osiągnęli swój poziom niekompetencji.
• admin

  17 września 2011 o godz. 20:55

  

  Fan Parkinsona znalazł uzupełnienie:

  Dwa niemal aksjomatyczne twierdzenia. A mianowicie:
  1.Urzędnik pragnie mnożyć podwładnych, a nie rywali, i 2. Urzędnicy przysparzają sobie nawzajem pracy, jedni drugim. By zrozumieć czynnik 1, wyobraźmy sobie urzędnika, nazwijmy go A, który twierdzi, że jest przepracowany. Nieważne, czy tak jest w rzeczywistości czy nie.
  Nawiasem mówiąc, powinniśmy uwzględnić fakt, że owo uczucie (czy złudzenie) A może być po prostu wynikiem spadku energii, co jest normalnym objawem średniego wieku. Otóż na owo rzeczywiste czy też rzekome przepracowanie istnieją, mówiąc ogólnie, trzy możliwe rady. A może podać się do dymisji; może podzielić się pracą z kolegą, którego nazwiemy B; może wreszcie poprosić o przydzielenie mu dwóch pracowników: C i D. Jednakże historia nie notuje zapewne wypadku, żeby A wybrał inne rozwiązanie niż trzecie.

  PLACEBO PETERA
  Wrażenie jest zawsze ważniejsze niż działanie.

  PRAWO GODINA
  Powszechność niekompetencji jest wprost proporcjonalna do wysokości szczebla w hierarchii.

  CZWARTE PRAWO PARKINSONA
  Liczba osób w jakimkolwiek zespole pracowniczym ma tendencję wzrostową, niezależnie od ilości pracy, jaką trzeba wykonać.

  PIĄTE PRAWO PARKINSONA
  Jeśli jest sposób na odłożenie ważnej decyzji, dobra biurokracja, publiczna lub prywatna, znajdzie go.

  PRAWO DOWNA
  Dla każdej hierarchii prawdziwe jest twierdzenie, że im wyższy szczebel, tym większy chaos.

  SPARKSA DZIESIĘĆ WSKAZAŃ DLA MENEDŻERA
  1. Dołóż wszelkich starań, aby mieć ważną minę.
  2. Staraj się, aby widywano cię z ważnymi ludźmi.
  3. Mów z autorytetem; rozwódź się jednak tylko na temat faktów oczywistych
  i sprawdzonych.
  4. Nie wdawaj się w dyskusje, lecz jeśli już zostaniesz przyciśnięty do
  muru, zadaj zupełnie oderwane od tematu pytanie. Kiedy twój przeciwnik będzie starał się zrozumieć, co jest grane – szybko zmień temat.
  5. Słuchaj uważnie, gdy inni dyskutują nad jakimś problemem. Gdy tylko
  usłyszysz jakiś banał, wykorzystaj to i zgnój ich.
  6. Jeśli podwładny zada ci słuszne pytanie, spójrz na niego, jakby
  postradał zmysły. Kiedy opuści wzrok, zadaj mu to samo pytanie tylko sparafrazowane.
  7. Obejmij wysokie stanowisko, ale trzymaj się z dala od widoku
  publicznego.
  8. Poza swoim biurem chodź szybkim krokiem – ograniczy to do minimum
  pytania od podwładnych i zwierzchników.
  9. Drzwi do biura miej zawsze zamknięte. To stawia gości w defensywie i
  sprawia wrażenie, że zawsze masz ważną konferencję.
  10. Wszystkie polecenia wydawaj ustnie. Nie zapisuj nigdy niczego, co
  mogłoby być dowodem twojej niekompetencji.
  PRAWDY O ZARZĄDZANIU
  1. Pomyśl, zanim coś zrobisz; to nie twoje pieniądze.
  2. Całe dobre zarządzanie jest wyrazem jednej wielkiej idei.
  3. Żaden pracownik na kierowniczym stanowisku, nie zadaje sobie trudu, aby
  udowodnić, że nie miał racji.
  4. Jeśli do usprawiedliwienia jakiegoś działania potrzebne są wyrafinowane
  obliczenia, nie rób tego.
  PIERWSZE PRAWO JAYA O KIEROWNICTWIE
  Zmiana to podstawa kierowania, a dokonywanie zmian przed innymi – to kreatywność.

  DYLEMAT PRACOWNIKA
  1. Niezależnie od tego ile zrobisz, zawsze zrobisz za mało.
  2. To czego nie zrobisz, jest zawsze ważniejsze od tego, co zrobiłeś.

  MAKSYMA MATCHA
  Głupiec na wysokim stanowisku jest jak człowiek na szczycie wysokiej góry; wszystko wydaje mu się małe i on wszystkim wydaje się mały.
  &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
• Krzysztof Kledzik

  17 września 2011 o godz. 20:58

  

  No cóż, skoro były takie problemy na mistrzostwach, to zrozumiałe że ludzie są oburzeni. I nic dziwnego że skoro pojawił się prezes, to domagano się od niego wyjaśnienia przyczyn tego stanu, a nie jakiejś ogólnikowej dyskusji o przyszłości szachów juniorskich. Nawiasem mówiąc, te mają się raczej dobrze, więc bardziej przydałaby się rzeczowa dyskusja o tym co zrobić z bryndzą naszych szachów seniorskich. Tylko że prezes pewnie nie podejmie dyskusji na ten temat.
• admin

  17 września 2011 o godz. 22:05

  

  To nie jest miejsce na dyskutowanie o przyszłości polskich szachów. Ale czas najwyższy, aby się prezes zajął poważnie tym problemem.
• szacharnia

  18 września 2011 o godz. 15:11

  

  Do tekstu otrzymałem taki wpis:
  Dragun spędził ponad 50h w podróży.Czy to ma wpływ na jego grę?

  18 września 2011 14:06
  Skomentuję to tak: prezes i trener polecieli samolotem. Dragunik (mistrz świata do lat 16), dzięki któremu jeden pan jest prezesem a drugi trenerem, autokarem. A co, niech się gówniarz uczy, kto w związku jest najważniejszy!!
• Krzysztof Kledzik

  18 września 2011 o godz. 19:20

  

  Jakoś nie widać dyskusji o kondycji szachów seniorskich. Działalność zarządu związku nie jest nastawiona na krytyczny rozrachunek z tym problemem. Rozumowanie jest proste – są sponsorzy, jest nowa siedziba związku, są zadowoleni oficjele na wspólnych fotografiach, to po co dyskutować?

  Wiadomo że prezes ani trener nie pojadą drugą klasą pociągu osobowego, ale trener jadąc wraz z podopiecznymi autokarem mógłby pokazać im, że jest z nimi w każdej sytuacji. Jestem przekonany, że to dobrze by podziałało na szachistów, utwierdzając że to”ich” trener, a nie „fisza” z nominacji związku.

Dodaj komentarz

Musisz sięzalogować aby móc komentować.