Cieszy nas wszystkich wspaniały sukces Dariusza Świercza. Zwracam jednak uwagę na istotny aspekt tego wydarzenia: Darek wygrał jedną bitwę, ale daleko mu jeszcze do ścisłej elity najlepszych juniorów świata. Czeka go więc jeszcze wiele pracy, aby jego nazwisko znalazło się na liście FIDE wśród czołowych zawodników do lat 20-tu.
Młody arcymistrz musi teraz obiektywnie ocenić swój występ w Chennai i wyciągnąć właściwe wnioski. Mnie najbardziej cieszy to, że Darek ma dobrze opracowany repertuar debiutowy i gra warianty, które pasują do jego stylu gry. Ale nie można spocząć na laurach! Trzeba dalej modyfikować swój repertuar i wprowadzać do gry nowe elementy. Jeśli Darek będzie pracować w tym kierunku, to niedługo możemy mieć zawodnika dużego formatu. Jestem osobiście dobrej myśli!
Wracam jeszcze krótko do turnieju w Wijk aan Zee 2011. Darek mógł wygrać grupę „C” i awansować wyżej. O tym była już mowa na mojej witrynie i blogu. Apeluję teraz do prezesa Polskiego Związku Szachowego Tomasza Sielickiego, aby spróbował naprawić to, co spartaczyli doradcy Darka, każąc mu w tym ważnym turnieju ćwiczyć „oburęczność”. Dariusz jest mistrzem świata i jest to doskonała pozycja wyjściowa do załatwienia naszemu arcymistrzowi miejsca w turnieju „B” 2012!
Mam jeszcze jedną radę dla Darka. Zawodnik z ambicjami sportowymi powinien grać w silnych turniejach, a takich jest sporo. Polecam start w najsilniejszym openie świata „Aerofłot” w Moskwie. Zwycięstwo w turnieju gwarantuje udział w superturnieju w Dortmundzie. Sztuki tej dokonał dwukrotnie młody wietnamski arcymistrz Le Quang Liem (rocznik 1991).
Wydarzenia
Dariusz Świercz w TVP
Darek to dobry i obiecujący zawodnik. Warto zadbać o jego właściwy rozwój.
W związku ze sposobem ustalania repertuaru debiutowego Świercza polecam porównanie dwóch wpisów na blogu am Bartla: kilka pierwszych akapitów artykułu http://mateuszbartel.chessbrains.pl/2011/05/31/kozacka-posucha/
z przedostatnim akapitem http://mateuszbartel.chessbrains.pl/2011/08/17/pan-dariusz-swiercz/
Osoby trzeźwo myślące wyciągną właściwe wnioski.
Najwiekszy sukces juniorski w ostatnich czasach. Nawet Miton i Wojtaszek (wg mnie najbardziej utalentowani zawodnicy ostatnich 2 dekad) nie zdobyli zlota. Tyle tylko, ze te juniorskie zawody znacza coraz mniej, bo nie jezdzi na nie swiatowa juniorska czolowka (szczegolnie na ME np Rosjanie wysylaja 2 garnitur swojej mlodziezy). Zobaczmy jak wygladala ewolucja MS do lat 20:
– pierwszym mistrzem do lat 20 zostal Ivkow, w swoim czasie BARDZO silny arcymistrz nalezacy przez lata do swiatowej czolowki. To byl rok 1951.
– dwa lata pozniej w Kopenhadze tytul zdobyl Oscar Panno. Kim byl i jak gral to chyba kazdy szachista wie.
– W 1955 wygral BORYS SPASKI.
– 10 lat pozniej Karpow, w miedzyczasie na najwyzszym stopniu podium stawali np. Gheorghiu, Parma i Lombardy. Wszyscy zrobili niezle kariery i ocierali sie o czolowke swiatowa. Grali pozniej w wielu bardzo silnych turniejach kolowych z przyzwoitymi wynikami.
– Kasparow byl mistrzem w 1980, Anand w 1987.
No i teraz najwazniejsze: od 1991 roku (Akopian) praktycznie nikt z mistrzow nie zaistnial w swiatowej czolowce. Wszyscy kreca sie gdzies w pierwszej setce swiata (niektorzy kolo 150 miejsca). Adly, Andiasian, Gupta … Przecietni arcymistrzowie, ktorzy pewnego’ solidnego poziomu nie moga przeskoczyc. Jedni z wielu, nie indywidualnosci.W latach 90 te zawody wygral jeszcze Mamedzarow, to faktycznie silny zawodnik.
Troche przykre, ze za tytul MS nadaje sie obecnie tytul GM. Werner Hug za zwyciestwo dostal tytul IM, a na pewno gral silniej niz np Tal Shaked !
Swiercz nie tylko powinien grac z silnymi zawodnikami, ale tez uczestniczyc w wiekszej ilosci turniejow kolowych zamiast openow. Pare takich turniejow jest w Polsce, niedawno byl np w Lublinie.
Gheorgiu pokonal np Fischera, ale tak wracajac fo tych tytulow to np mistrz z 1959 Carlos Bielicki rowniez dostal „tylko” tytul IM. A przeciez gral np w Mar del Plata i przez dlugi czas byl jednym z silniejszych poludniowo amerykanskich szachistow. Dzisiaj wielu arcymistrzow – nawet z naszej krajowej czolowki – nigdy nie gralo w tak silnych turniejach jak te w Mar Del Plata. Wiele osob nie wie chyba nawet jak malo warte sa dzisiejsze tytuly arcymistrzowskie i zawody juniorskie w porownaniu do lat 40-tych,50tych, 60tych…. Dzisiaj to „GM” przed nazwiskiem nikomu nie imponuje
Dla porowania w warcabach arcymistrz to jest ktos. Najsilniejszy Polak jest „zaledwie” mistrzem miedzynarodowym. Tytul mistrza federacji (odpowiednik szachowego mistrza Fide) to wielki prestiz i czasami nawet miejsce w pierwszej setce swiata! Proponuje ciekawym wejsc na http://www.fmjd.org/ , dalej w „Official Info” i „Ratings” tam mozna zobaczyc np liste 100 najlepszych warcabistow na swiecie. Az 9 zawodnikow bez tytulow. Czy szachisci nie powinni sie wstydzic, ze ich tytuly sa juz niewiele warte?
Od dłuższego już czasu trwa dyskusja nad wprowadzeniem tytułu „superarcymistrza”. Obecnie musimy zadowolić się porównywaniem rankingów, co nie zawsze jest odbiciem siły gry, szczególnie jeśli chodzi o przeciętnych arcymistrzów, grających w turniejach, w których mają szanse na zdobycie tych kilku punktów rankingowych. A jeśli chodzi o Darka, to mam nadzieję, że tytuł mistrza świata otworzy mu drogę do tych silniejszych kołówek.
Ja mysle ze porownanie rankingow tez nie ma sensu. Bardziej moze aktualne miejsce na liscie rankingowej? Dzisiaj 2600 maja zawodnicy o ktorych nikt nigdy nie slyszal bo niczego nie wygrali. A w 1992 roku lekko ponad 2600 mial Piket, wtedy jeden z najlep[szych zawodnikow na swiecie.
Czy chodzi o porównywanie dawnych rankingów z nowymi? Chyba faktycznie mija się to z celem – widoczna inflacja rankingu. Nawet tytuł superarcymistrza też wskazuje na jego inflację.