Wracam jeszcze krótko do dyskusji na forum Polskiego Związku Szachowego o unowocześnieniu Akademii Młodzieżowej w 2003 roku. Już tam próbowano rozpowszechniać teorię, że nie było żadnego współdziałania z Radkiem. Napisałem więc do niego email, aby zajął jakieś stanowisko w tej sprawie. To by uspokoiło tych najbardziej agresywnych „dyskutantów”. Niestety Radek na to nie zareagował. Napisałem więc do jego ojca, który potwierdził moje kontakty z synem. Ten post został opublikowany na tym forum (Kopię zamieściłem na mojej stronie). Ale to i tak nie uspokoiło emocji niektórych forumowiczów, w tym nowych opiekunów Radka.
Wiem z różnych źródeł, że Wojtaszek zaraz po zerwaniu kontaktu ze mną najpierw przyznawał się do naszej kooperacji, ale twierdził, że to mu nic nie dało. Potem już tylko twierdził, że takiej współpracy w ogóle nie było. Dlatego oskarżano mnie na różnych forach, że piszę nieprawdę. Kilka lat znosiłem cierpliwie te pomówienia i nie reagowałem na napastliwe ataki. 29 stycznia 2011 roku prezes Tomasz Sielicki m.in. tak napisał do mnie: „Proszę zawsze pisać prawdę i dziwię się że do tej pory Pan tego nie robił”. I to zmusiło mnie do zmiany stanowiska i zdecydowałem się na publikację części naszej korespondencji. To była praktycznie wymiana doświadczeń na polu: trener – podopieczny. Wynika z niej jasno, że Wojtaszek miał duże korzyści z tych naszych kontaktów i został zmuszony do ich zerwania .
Szanowni Państwo! Co by było, gdybym nie zachował tej korespondencji? Radek wyparłby się współpracy ze mną, a ja nie mógłbym tego udowodnić. Wyszedłbym na kłamcę. Na szczęście dla mnie zachowało się wiele materiałów i pokazałem, że to Radosław Wojtaszek nie jest szczery w swych wypowiedziach.
A swoją drogą otrzymałem sporo prywatnych emilów w tej sprawie. Wszyscy są zgodni, że po mistrzu Polski i olimpijczyku można by oczekiwać jakieś klasy, a tej niestety zabrakło Radosławowi Wojtaszkowi!
Jeszcze o jednej sprawie. 26 stycznia 2011 roku napisałem prywatny email do Tomasza Sielickiego. Jeszcze tegoż samego dnia otrzymałem odpowiedź. Prezes nie pytając się o moją zgodę, wysłał kopię mojego emaila do wielu osób. A przecież to był mój prywatny list! Czyżby istniały jakieś specjalne przywileje dla prezesa Polskiego Związku Szachowego?
cdn.
Tekst poświęcony współpracy z Wojtaszkiem pt. Mateusz Bartel w nowej roli!(8).
Kiedyś było o tym samym i nazywało się to: „Z życia PZSzach”. Czy już nie czas zacząć pisać o czym innym? Po co Panu takie polemiki? Kogo i do czego chce Pan przekonać takimi wielokrotnie powtarzanymi tekstami?
Proponuję aby eszton zaglądnął na stronę domową Jerzego Konikowskiego http://www.konikowski.net/ i przekonał się, że pan Jerzy zajmuje się wieloma sprawami z ogólnie pojętego życia szachowego. Natomiast przedstawianie kulisów działalności PZSzach-u to tylko jedna z nich. Pan Jerzy ma takie samo prawo do obrony swoich poglądów na blogu, jak np. am Bartel – na swoim.
Może już starczy tego wylewania żali na cały świat? Temat robi już się nudny.
„Jeszcze o jednej sprawie. 26 stycznia 2011 roku napisałem prywatny email do Tomasza Sielickiego. Jeszcze tegoż samego dnia otrzymałem odpowiedź. Prezes nie pytając się o moją zgodę, wysłał kopię mojego emaila do wielu osób. A przecież to był mój prywatny list! Czyżby istniały jakieś specjalne przywileje dla prezesa Polskiego Związku Szachowego?”
No tak, jak Kali ukraść krowę to już jest w porządku, publikowanie prywatnej korespondencji od Wojtaszka oczywiście dozwolone i pożądane w świetle „obrony własnych racji”, które nikogo poza autorem nie obchodzą.
Barti80, jeżeli dla Ciebie temat robi się nudny, to nie czytaj go! Nikt nie każe Ci czytać wpisów na tym blogu, ani na jakimkolwiek innym.
6 minut – szybka reakcja p.Kledzika, trzeba dbać o dobry PR 🙂
A tak w ogóle jaki jest cel kontynuowania tego tematu? Że gdyby przyjęto ‚koncepcję’ trenerską p.Konikowskiego, to obecnie mielibyśmy zastępy GMów po 2700? Może tak, a może nie, raczej się już nie dowiemy. Więc może chodzi o to, żeby przyznać p.Konikowskiemu rację? To może niech ktoś przytaknie i cała sprawa się skończy?
🙂
Cóż, obudziłem się, zjadłem śniadanie i zaglądnąłem do internetu. Akurat barti80 zrobił to kilka minut wcześniej. Zbieg okoliczności.
Nie, nie chodzi o mechaniczne przytaknięcie, tak na odczepnego. Pan Jerzy na swojej stronie domowej oraz na blogu założył różne tematy, w tym te, opisujące działalność PZSzach-u oraz inne problemy, nurtujące nasze środowisko szachowe. Żyjemy w wolnym i demokratycznym kraju, w którym każdy obywatel ma prawo do wypowiadania swojego zdania i prezentowania swoich poglądów. Jest wiele blogów szachowych, na których ich autorzy wypowiadają swoje zdanie na różne tematy i przedstawiają poglądy, często kontrowersyjne i budzące żywe emocje. Oczywiście mam tu na uwadze blogi, na których prowadzi się kulturalną dyskusję, a nie pyskówkę.
Z tego samego prawa do wolności wypowiedzi korzysta też pan Jerzy, przedstawiający zagadnienia polskiego życia szachowego w trochę innym świetle, niż robi to PZSzach.